Հարգելի Պրն. Նախարար, ծնողներս նամակով դիմել են Ձեզ, խնդրելով հանդիպել՝ խոսելու իմ նկատմամբ հարուցված շինծու քր.գործի շուրջ, սակայն նրանց տեղեկացրել են Ձեզ մոտ կանգնած աղբյուրից, որ Դուք չեք ցանկանում հանդիպել և խոսել այդ թեմայի շուրջ:   

 

Հարգելի Պրն. Նախարար, ես 33 տարեկան եմ և իմ կյանքի 10 տարին նվիրել եմ բանակին: Լինելով հայրենասեր, իմ դիմումի համաձայն, մեկնել եմ ԼՂՀ և շուրջ 7 տարի ծառայել եմ սահմանամերձ գոտում:   

 

Միթե Ձեզ չի հետաքրքրում, Ձեր սպայի ճակատագիրը, ով պայքարել է բանակում տիրող հովանավորչության դեմ, օգնել է սոցիալապես անապահով ընտաիքների զինծառայողականներին:    

 

Միթե Ձեզ չի հետաքրքրում, թե ինչու են  անապահով ընտանիքների զավակները մարտական հերթապահություն իրականացնում իսկ պաշտոնավորների և հարուստների  զավակները միայն թիկունքային զորամասերում են ծառայում և պատահաբար ընկնելով սահմանամերձ զորամաս, Ձեր տեղակալների հրամանով շատ շուտ տեղափոխվում են թիկունք կամ թիկունքային  «Էլիտար» ստորաբաժանումներ:   

 

Միթե Ձեզ չի հետաքրքրում,թե ինչու դատախազի բարեկամը կարող է մի շարք հանցագործություններ գործել և ոչ միայն  չդատապարտվել՝ այլ ապօրինի 2 ամիս  բնակվել Ստեփանակերտի ՌՈ բաժնում: Մինչդեռ չքավոր ընտանիքի զավակները թեթև վիճաբանության համար կարող են արժանանալ շատ խիստ պատժի:   Միթե Ձեզ չի հետաքրքրում, որ Մատաղիսի ՌՈ հենակետի շինարարության համար տրամադրված 21մլն դրամից ծախսվում է ընդամենը 7.8 մլն, իսկ մնացածը գրպանվում է՝ չի վերանորոգվում անգամ շենքի տանիքը:   

 

Միթե Ձեզ չի հետաքրքրում, որ Մարտակերտի ՌՈ բաժնի պետ գնդապետ Արթուր Բալայանը ամիսներ շարունակ 15-20.000 դրամ է հավաքում սպաներից, ինչ է թե, պաշտոնը ստանալու համար խոստացել էր շենքը վերանորոգել:   

 

Միթե Ձեզ չի հետաքրքրում, որ բանակի համար նախատեսված ալյուրը, որը վաճառքի ենթակա չէ, մի քանի ամիս շարունակ հայտնվում է Ստեփանակերտի քաղաքի մասնավոր հացի փռերում:   

 

Միթե Ձեզ չի հետաքրքրում, որ իմ կինը, որը նույնպես զինծառայող էր և ծառայում էր  Մատաղիսի զորամասում. Ինձ ապօրինի ձերբակալելուց հետո  զրկվում է մեր միակ բնակարանից, որը տրամադրել էր զորամասը ժամանակավոր կացության համար: Հայտնվելով փողոցում՝ դիմում է գրում զորամասը տեղափոխելու համար, սակայն դիմումը մնում է անպատասխան: Կինս ստիպված լքում է հայրենիքը: 

 

Միթե երիտասարդ զինվորական ընտանիքը, որը իր կյանքը նվիրաբերել էր հայրենիքին, արժանի էր նման ճակատագրի:   

 

Պրն. Նախարար ես առաջնորդվել եմ Ձեր այն կարգախոսներով, որ պետք է պայքարել փողոցային բարքերի դեմ, որ մեր բանակը մեր տունն է, մեր ամրոցը: Ես պայքարել եմ փողոցային բարքերի դեմ, հովանավորչության և ապօրինությունների դեմ, բարձրաձայնել եմ այդ ամենի մասին, որի համար իմ նկատմամբ շինծու քր. գործ է հարուցվել:   

 

Պրն. Նախարար ես հպարտ եմ, որ հայոց բանակի սպա եմ, պաշտպանում եմ իմ հայրենիքը, Հայոց բանակը ինձ համար սրբություն է և ես իմ ամբողջ եռանդը, առողջությունը և հոգատարությունը ներ եմ դրել այնտեղ:     

 

Կարող եք հարցնել Մատաղիսի զորամասի ներկա և նախկին հրամանատարներ՝ Ջալալ Հարությունյանին և Հարություն Ամիրխանյանին: Համոզված եմ նրանք օբյեկտիվ գնահատական կտան մեր համատեղ ծառայությանը, սակայն ես ավելի շատ ինձ ստորացված եմ զգում այն պատճառով, որ այս ամենը, կարծես թե, Ձեզ համար արժեք չի ներկայացնում և որպես ՀՀ բանակի սպա, ես պաշտպանված չեմ նման շինծու քր. գործից և քրեական հետապնդումից:  

 

Ես Ձեզ միշտ պարկեշտ մարդ եմ համարել, որպես բանակաշինության գործում մեծ ավանդ ունեցող, կիրթ, բարեխիղճ  և հայրենասեր անձնավորություն:  Ցավոք այսօր ես հիասթափված և վիրավորված եմ ձեր մոտեցումից և ցավում եմ, որ նման վերաբերմունք ունեք Ձեր սպայի նկատմամբ:  Իմ խնդրանքը միայն այն է, որ Ձեր պաշտպանության ներքո իմ նկատմամբ օբյեկտիվ դատավարություն իրականացնեն:   

 

Թող ես վերջին սպան լինեմ, ում ճակատագիրը չի հետաքրքրում ՀՀ ՊՆ Նախարարին և տա Աստված, որ սրանից հետո Ձեզ հետաքրքրի Ձեր սպաների ճակատագիրը և նրանք թիկունքում զգան Ձեր պաշտպանությունը:   

 

Հարգանքներով, Հայոց Բանակի Սպա, Կապիտան՝ Բաբկեն Ղարդյան