Օրերից մի օր Վերահսկիչ պալատի նախագահ Իշխան Զաքարյանը խորհրդարանում հայտարարեց, որ բյուջեն 70%-ով թալանվում է, և կրակն ընկավ իր ասածի ձեռքը: Հետագայում, հասկանալի է, որ նա այդ բանն այլևս չկրկնեց, թեև լռության արդյունքում թալանի ծավալները չնվազեցին: Փոխարենը Զաքարյանը նաև հասկացավ, որ ոչ միայն պետք չէ տոկոսներ հրապարակել, այլև անհրաժեշտ է շատ զգույշ լինել ձևակերպումների հարցում:
Հիմա պատկերը սկզբունքորեն փոխվել է: Լավատեսությունն արեգակի ճառագայթների նման լուսավորել է Վերահսկիչ պալատը, և կյանքը բոլորովին այլ գույների մեջ է ներկայացել: Օրինակ, երբ ՎՊ աշխատակազմի ղեկավար Արտավազդ Ներսիսյանին հարցնում են ընդհանուր վիճակի մասին, նա անմիջապես արձագանքում է. «Դրական դինամիկա ունենք», իսկ հետո հնչեցնում է ֆանտաստիկ մի նախադասություն. «Բոլոր վերահսկվողները Վերահսկիչ պալատին շնորհակալություն են հայտնում, որ մեր կառույցը հայտնաբերել է խախտումները»:
Պատկերացնո՞ւմ եք, գողը շնորհակալ լինի ոստիկանից, որ իրեն բռնել է, մարդասպանը երախտապարտ լինի, որ իրեն գնդակահարում են: Սակայն արի ու տես, որ դա հնարավոր է և հնարավոր է այն դեպքում, եթե ոստիկանը մեղմացնում է գողի հանցանքը, իսկ գնդակահարվողի վրա էլ տարածվում է համաներումը: Իսկ ՎՊ-ն հենց այդպես էլ վարվում է: Օրինակ, երբ նրանց հիշեցնում ես թալանի մասին, այստեղ ասում են. «Մարդիկ չիմանալով որոշ սխալներ են արել, գումարներ են ծախսել: Իսկ հիմա սխալները նվազում են»: Ու դեռ այսքանը քիչ է, մի տեսակ էլ նեղվում են «թալան» բառից: «Դե թալան բառը... պետք չէ այդպես կոպիտ ասել»: ՎՊ-ն դարձել է շատ մեղմ, քնքուշ, նույնիսկ կարելի է ասել՝ դյուրաբեկ ու սրտից թույլ կառույց: Բարեփոխումներն այստեղ սենտիմենտալիզմով են հագեցած:

shame.am