- 2024-05-13 20:01:00Սա ևս մեկ անգամ փաստում է, թե ինչ խորը փոսի մեջ ենք ազգովի հայտնվել
- 2024-05-13 00:28:00Ֆրանսահայ լրագրող Լեո Նիկոլյանը մի քանի շաբաթ հացադուլի մեջ է, իսկ Սաթիկ Սեյրանյանը՝ Սևանի սիգի պես լուռ է...
- 2024-05-11 23:19:00ՀՀ «նախագահը» վախեցել է հանդիպում ունենալ լոսանջելեսահայության հետ
- 2024-05-07 15:00:00Ո՞վ է ասել, որ ամբողջ ձայնագրությունն են հրապարակել․ Փաշինյանը՝ Վանեցյանին որպես գործակալ օգտագործելու մասին
- 2024-05-07 11:20:00Ինչո՞ւ են իշխանությունները փորձում տավուշյան շարժումը կապել Քոչարյանի անվան հետ
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Նոյեմբերի 14-ին ադրբեջանական դիպուկահարի արձակած կրակոցից հրազենային վիրավորում է ստացել ԼՂՀ ՊԲ հյուսիսարեւելյան ուղղությամբ տեղակայված զորամասի դասակի հրամանատարի տեղակալ, սերժանտ Գեւորգ Դադասյանը: Զինվորը ենթարկվել է աջ վերին վերջույթի տրավմատիկ անդամահատման: Վնասվել են նաեւ զինվորի աչքերը:
Այցելում ենք ՀՀ ՊՆ կենտրոնական կլինիկական զինվորական հոսպիտալ՝ տեսակցելու Գեւորգին: Վերակենդանացման բաժանմունքի հիվանդասենյակում ենք: Նա նստում է իր մահճակալի եզրին` կախելով ոտքերը: Անմիջապես աչքիս է ընկնում նրա զինվորական տաբատը, որով, կարծես, փորձում է չկտրել կապը ծառայության հետ: Ֆիզիկապես կոփված, ամրակազմ տղա է: Դեմքին խաղում է քաջալերող, ընկերական ժպիտը, թեեւ մարմնի վրա բազմաթիվ բեկորային վերքեր կան: Գեւորգը պատմում է, իսկ ես մտածում եմ՝ որտեղից 20-ամյա տղային այսքան ուժ, տոկունություն:
21 ամսվա զինվոր էր, հունվարին կզորացրվեր: Թեժ կետում էր ծառայում: Վերջերս էր տեղափոխվել ուսումնական գումարտակ` ապագա հետախույզներին վարժելու, ինչը սրտով չէր. կարոտում էր «թեժ կետը»: Գեւորգը ուժեղ զինվորականների կողքին է մեծացել: Հայրը զորամասի ֆիզպատրաստության պետ էր, բռնցքամարտի չեմպիոն, իսկ հորեղբոր ղեկավարած գումարտակը ճանաչվել էր լավագույնը զինված ուժերում: Ինքն էլ ուժեղ է նրանց պես: Վեց տարի սամբո է պարապել: Նայել էր հետախույզների մասին պատմող գրեթե բոլոր ֆիլմերը: Անհավանական հնարքներ, ադրենալին, ռիսկ` այդ ամենը այնքան հոգեհարազատ էր իրեն: Համոզված էր՝ ինքը հարմար չէ թիկունքային ծառայությանը, իր տեղը սահմանին է: Ուզում էր առաջնագծում հերթապահել. դա քաջություն կամ երիտասարդի հաստակողություն չէր: «Մի քանի անգամ հրամանատարներիս խնդրեցի, որ ինձ նորից դիրք տանեն: Վերջապես ընդառաջեցին: Դիրքերում օրերը լավ էին անցնում: Առավոտյան անպայման մարզվում էինք, պտտաձողի վրա ձգվում, պտտվում, ծանրաքար բարձրացնում: Ամեն ինչ միասին էինք անում՝ ճաշում, սափրվում, հանգստանում: Նորեկներին օգնում էի «պադշիվ» կարել, «սապոգ» վաքսել: Դիրքերում բոլորս հավասար էինք, միասնական»,-ասում է Գեւորգը:
Իսկ ապրիլին հակառակորդը վերջնականապես հարազատացրեց նրանց: Ապրիլին համոզվեցին` զինվորը մենակ չէ. նրա հետ, նրա կողքին է մի ամբողջ ժողովուրդ: Նույնպիսի մեծ միասնությունը, անսահման հոգատարությունը զգաց, երբ դեպքից հետո բացեց աչքերը: Շուրջբոլորը ճերմակ պատեր էին եւ տնեցիները, հեռու-մոտիկ բարեկամները, ծանոթներն ու Գենադին` մանկության ընկերը: Գեւորգը լսեց սեփական շնչառությունն ու զգաց` բժիշկները փրկել են կյանքը: Հետո ինքն իրեն հարցնում էր՝ «Ի՞նչ պատահեց այդ օրը` նոյեմբերի 14-ին, որտե՞ղ ինքը վրիպեց»: «Կեսօր էր: Անընդհատ կրակում էին մեր ուղղությամբ: Դիտարկեցի: Դիպուկահար էր: Պարզ տեսնում էի դեմքը: Թիրախավորել էր մեր խրամաբջիջը: Պետք էր ոչնչացնել, որ տղերքին հանկարծ չվնասի: Մատս դեռ չէր հասել գնդացիրի ձգանին, երբ աջ կողմից խոշոր տրամաչափի դիպուկահար հրացանով կրակեցին գնդացրիս փամփշտատուփին: Պայթեց: Աչքերս վնասվեցին: Աջ ձեռքս փշրվեց: Երկուսով էին «աշխատում», սադրանք էր»,-նեղսրտում է զինվորը:
Գեւորգի գիտակցությունը տեղն էր: Ոչինչ չէր տեսնում, բայց կացարան տանող ճանապարհը լավ գիտեր: Հասավ գետնատնակ, ընկերները նրան պառկեցրին պատգարակին, տեղավորեցին մեքենայի մեջ: Վաշտի հրամանատար Գեղամ Խաչատրյանը պինդ բռնեց ձախ ձեռքը. «Հրամանատարը կրկնում էր. «Դու ձիգ զինվոր ես, ես կողքիդ եմ, ամեն ինչ լավ կլինի»: Երեւի նրա այդ խոսքերից էր, որ ցավ չէի զգում, պարտություն չէի զգում: Մի բան էի միայն ուզում` քնել, արթնանալ, եւ որ ամեն ինչ վերջացած լինի: Ուղղաթիռով տեղափոխեցին Երեւան: Երբեք չէի պատկերացնի, որ ինձ փրկելու համար ուղղաթիռ օդ կբարձրացնեն: Նման պահերին ես հասկանում, թե ինչ կարեւոր է մի զինվորը մեծ բանակի համար»:
Առայժմ չգիտի, թե ինչպես կդասավորվի հետագա կյանքը, երբ ամեն ինչ այդքան փոխվել է, երբ այնքան հստակ զգում է դժվարությունները: Ինքը հաստատ պայքարելու է: Պայքարելու է սիրելիի` Աննայի ժպիտը նորից տեսնելու համար: «Ես հանձնվողը չեմ: Ես ապրելու մի նոր հնարավորություն եմ ստացել, որ ավելի սրտանց ծիծաղեմ, որ ավելի բարձրաձայն բարեւեմ, ավելի հաճախ ոգեւորեմ մարդկանց»,-ասում է ու ոտքի կանգնում: Խառնշտկում է պահարանիկի դարակն ու շոկոլադ հյուրասիրում…
ՀԱՅԿ ԱԼԵՔՍԱՆՅԱՆ
ՀՀ ՊՆ կենտրոնական կլինիկական զինվորական հոսպիտալի ակնաբուժական բաժանմունքի պետ, բ/ծ մայոր
-Սերժանտ Գեւորգ Դադասյանը Երևանի կենտրոնական հոսպիտալ է տեղափոխվել ծանր վիճակում: Զինվորը մշտապես եղել է բժիշկների` վնասվածքաբանի, վիրաբույժի ու անզգայացնող բժշկի հսկողության տակ և ստացել է համապատասխան բուժօգնություն: Բժիշկները գերազանց են աշխատել, ամեն ինչ արվել է ամենաբարձր մակարդակով: Այժմ զինվորի վիճակը կայուն է: Ձախ աչքի ակնագունդը վնասված է: Աջ աչքի տեսողությունը վերականգնելու համար Ս. Վ. Մալայանի անվան ակնաբուժական կենտրոնի տնօրեն, բժշկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, ՀՀ ԱՆ գլխավոր ակնաբույժ Ալեքսանդր Մալայանը կենտրոնական զինվորական հոսպիտալ է գործուղել վնասվածքաբանական բաժանմունքի բժիշկ Կարեն Շահբազյանին: Նրա գլխավորությամբ կատարվել է աջ աչքի առաջնային միկրոբուժական մշակում: Այս պահին աջ աչքում տեսողություն կա: Սակայն նախատեսվում է նոր վիրահատություն: Զինվորին տեսակցելու են եկել Ալեքսանդր Մալայանը, անոթային պաթոլոգիայի բաժանմունքի բժիշկ, բժշկական գիտությունների դոկտոր Հովսեփ Միրոյանը: Հոսպիտալի ղեկավարությունը, բժիշկները, բուժքույրերը համատեղ պայքարում են Գեւորգի առողջությունը վերականգնելու համար: Զինվորը համընդհանուր ուշադրության կենտրոնում է եւ ստանում է բարձրակարգ մասնագիտացված բուժսպասարկում: Նրա հրամանատարները, դիրքապահ ընկերները ամեն օր զանգահարում են եւ հարցնում որպիսությունը: Մենք մի մեծ ու համերաշխ ընտանիք ենք դարձել:
Շուշան ՍՏԵՓԱՆՅԱՆ / Հայ զինվոր շաբաթաթերթ
կապիտան
Ծակքարեցի ՔՊ-ականի մոր ոդիսականը. ինչպե՞ս կոպեկ-կոպեկ հավաքել 230000 դոլարը
«Հայաստան» դաշինքից պատգամավոր Գեղամ Նազարյանն իսկական դեբոշ է սարքել
Հերթական կեղծ ընդդիմադիրը
ՔՊ-ական պատգամավորն ակամա ինքնախոստովանությամբ է հանդես եկել
Սա ևս մեկ անգամ փաստում է, թե ինչ խորը փոսի մեջ ենք ազգովի հայտնվել
ՀՀ «նախագահը» վախեցել է հանդիպում ունենալ լոսանջելեսահայության հետ
Շարժման շուրջ համընդհանուր կոնսենսուսը կենսական անհրաժեշտություն է դարձել
Միասնական թեկնածուի նկատմամբ տրիբունալի խորհրդի որոշումը պետք է վերջնական դառնա.Արշակ Կարապետյան
Ապագա վարչապետի անձի շուրջ խոսակցություները դեռևս ժամանակավրեպ են
Ի՞նչն է կաշկանդում արցախցիներին
Նիկոլ Փաշինյանը մի օր սա է ասում, մի օր՝ նա. ո՞ր դեպքում է նա ստում
Ինչո՞ւ են իշխանությունները փորձում տավուշյան շարժումը կապել Քոչարյանի անվան հետ
Կկրկնվի՞, արյդոք, 2018-ի սցենարը
Պահը հասունանում է. ե՞րբ է ընդդիմությունը պատրաստվում դուրս գալ մարտի
Ոստիկանությունն ուժ գործադրելու լեգիտիմ իրավունք պետք է ունենա
Սասուն Միքայելյանն ու նրա ազգուտակը լուրջ փողեր են բռնում
Որտե՞ղ կլիներ այսօր ՔՊ-ն, եթե 2018-ին մարդիկ մտածեին Փաշինյանի պես
Նիկոլ Փաշինյանի դե՞մ, թե՞ Նիկոլ Փաշինյանի համար. «Կարգին Հայկոն» շարունակում է խաղալ
Իշխանությունները որոշել են հերթական հարվածը հասցնել խոսքի ազատությանը
Ինչո՞ւ է Ռոբերտ Քոչարյանը հենց հիմա հայտնվել Գլխավոր դատախազության թիրախում
Բաց նամակ ԱՄՆ Դեսպան Քրիստինա Քվինին
ՔՊ-ականները Հայաստանն ուզում են նստեցնել ադրբեջանական գազի ասեղին
Նիկոլ Փաշինյանի զուգահեռ իրականությունը. ի՞նչ արժե խոսքը
Վաշինգտոնում թուրքերը բացահայտել են Նիկոլ Փաշինյանի մասին ողջ ճշմարտությունը