- 2024-03-16 00:07:00Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
- 2024-03-12 14:29:00Սոցցանցերում տարածվել է Նիկոլ Փաշինյանի և Արշակ Կարապետյանի նամակագրությունից մի հատված
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Դեկտեմբերի 9-ին, ցավոք, անակնկալ չգրանցվեց: Ինչպես և կանխատեսվում էր, ձայների ճնշող մեծամասնությամբ ՔՊ-ին հաջողվեց իրենով անել 7-րդ գումարման ազգային ժողովն ու ստանձնել միահեծան իշխանություն Հայաստանի Հանրապետությունում:
Այո՛, այսօր ոչ ոք չի հանդգնի կասկածի տակ առնել ընտրությունների արդյունքներն ու պնդել, որ դրանք խեղված են, կեղծված ու չեն արտահայտում հասարակական տրամադրությունները (չնայած այդպես էլ պարզ չդարձավ՝ ինչով էր պայմանավորված հասարակության մեջ որպես ընտրակեղծարարության հայր ընկալվող ԿԸՀ նախագահ Մուկուչյանի նկատմամբ Փաշինյանի դրսևորած խիստ հանդուրժողական վերաբերմունքը, մի պարագայում, երբ ի սկզբանե ենթադրվում էր, որ «վենդետայի» առաջին զոհերից մեկն էլ պետք է Տիգրան Մուկուչյանը լիներ՝ որպես նախկիններին սպասարկած պաշտոնյա), սակայն, արդյոք, միայն հասարակական տրամադրությունները բավարա՞ր են՝ արձանագրելու առաջընթաց կամ պնդելու, որ շատերի կողմից այս ընթացքում կատաղի քննադատության ենթարկված անցյալն այլևս անվերադարձ հեռացել է, իսկ դրա փոխարեն եկել է, ասենք, դեմոկրատիայի, հանդուրժողականության ու խաղի նոր կանոններ հաստատելու ժամանակը:
Ցավոք, այս հարցի պատասխանը միանշնակարորեն բացասական է:
Ինչու՞: Շատ պարզ պատճառով. բացարձակ իշխանությունը փչացնում է ցանկացածին՝ լինի անհատ, թե՝ կուսակցություն, և սա աքսիոմատիկ ճշմարտություն է: Այսօր Փաշինյանին տրված է գործնականում բացարձակ իշխանություն (Սահմանադրությունը տալիս է նրան այդ իշխանութունը՝ վերածելով Փաշինյանին սուպեր վարչապետի), ու այդ իշխանոթյունը տրված է ոչ միայն անձամբ նրան, այլև այն ալենսիմոնյաններին, որոնք համախմբված են այսօր Փաշինյանի շուրջ ու պատրաստվում են սեփական արժեհամակարգը թելադրել մի ողջ հասարակության, երկիրը ձևել ըստ իրենց ճաշակի ու ցանկության:
Միանշանակ է, որ այս իրավիճակը չի կարող որևիցե կերպ Հայաստանի ներքին առողջացման գոծընթացի հիմք հանդիսանալ: Պետական շահի տեսանկյունից շատ ավելի գերադասելի կլիներ, եթե Հայաստանի 7-րդ գումարման խորհդարանում որևիցե բացարձակ գերիշխող քաղաքական ուժ չլիներ, եթե ծավալվեր իրական մրցակցություն, եթե ոչ իշխանական ուժերի ձայնն ու դիքորոշումն ինչ-որ տեղ եղանակ փոխեր, հակակշիռ լիներ Փաշինյանին:
Բայց, ավա՜ղ, Հայաստանի հասարակությունը խիստ զգացմունքային հասարակություն է, ու ակնհայտ է, որ շատ քաղաքացիներ, քվեարկելով իրենց սիրելի ուժի օգտին, քաղաքական հասունություն չեն դրսևորել ու առաջնորդվել են էյֆորիայով, չարդարացված հույսերով ու կույր, ոչինչ չարժեցող հավատով առ Նիկոլ Փաշինյան, ով, ի դեպ, անցած յոթ ամիսների ընթցքում հասցրեց ապացուցել, որ էֆեկտիվ կառավարիչ չէ, որ նորմալ թիմ չունի, որ բացի «անցավորներին» բռնել-բաց թողնելուց ուրիշ ոչնչի ընդունակ չէ:
Փաշինյանն ապացուցեց, որ ընտրովի արդարադատության կողմնակից է, ապացուցեց, որ չունի տնտեսական զարգացման հստակ հայեցակարգ, ապացուցեց, որ անպետք դիվանագետ է՝ անընդունակ՝ թշնամուն վերածելու հակառակորդի, հակառակորդին՝ չեզոքի, չեզոքին՝ բարեկամի, բարեկամին էլ՝ դաշնակցի: Այսինքն՝ օբյեկտիվորեն շարքային քաղաքացին չուներ գեթ մեկ պատճառ քվերակելու իշխողների օգտին, բայց…
Սովորաբար երկրի զարգացման համար ընդունված է պատասխանատու համարել բացառապես կառավարություններին: Սա, անկասկած, շատ դեպքերում օբյեկտիվ է, սակայն ներկայիս Հայաստանի պարագայում՝ ամենևին էլ՝ ոչ:
Հետայսու Հայաստանի հետագա ընթացքի համար պատասխանատվություն են կրում ոչ միայն Փաշինյանն ու իր թիմն, այլև բոլոր նրանք, հասարակության այն հատվածը, որի քվեարկության արդյունքում է, որ «Իմ քայլն» այսօր ԱԺ-ում վերածվելու է հեգեմոնի. Փաշինյանն, այնուամենայնիվ, կարողացավ այնպես անել, որ իր հետ միասին պատասխանատվության ծանր բեռի տակ հայտնվեն նաև հարյուր հազարավոր քաղաքացիներ ու այդպիսով ձեռք բերել քարտ-բլանշ՝ դրանից բխող բոլոր ռիսկերով ու անցանկալի հետևանքներով:
Ինչևիցե, ընտրությունն այլևս կատարված է, քաղաքացին իրացրել է քվեարկելու իր իրավունքն ու ընտրել համապատասխան ուժին: Անցածն այլևս հետ չես բերի, և ուրեմն՝ մնում է միայն հուսալ, որ հեգեմոնն իր մեջ ուժ կգտնի՝ չկրկնելու իր իրավանախորդի այն բոլոր սխալները, որոնց արդյունքում ինքն այսօր երկրի ղեկին է հայտնվել: Չեն ներվի...
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է
Վերջին օրերին Լոս Անջելեսում էր գտնվում ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Լիլիթ Մակունցը
Ուզում եմ Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրը «Եռաբլուրի» կամարի տակ տեսնել բոլոր այն մարդկանց, ովքեր հավատում են ինձ․ Վարդան Ղուկասյան
Անդրանիկ Քոչարյանը չի կարողացել զսպել իր ատելությունը. ինչո՞ւ են թիրախավորվում ԶԼՄ-ները
Նախագահ Արմեն Խաչատուրյանը Բաղդադում ի ցույց է դրել թուրքական օրակարգին իր նվիրվածությունը
Գևորգ Պապոյանը բարոյական վնասի փոխհատուցո՞ւմ է պահանջում Նիկոլ Փաշինյանից
Վերջին շարքերում բոլորը քնած են, դիմացը նստածները՝ գրեթե անհաղորդ
Ալավերդին հայտնվել է Արեն Մկրտչյանի լծի տակ
Բռնատեղահանվածներիս գլխին խաղեր են խաղում` կառավարական տարբեր որոշումներ կյանքի կոչելով
Մխիթար սպարապետից սկսած մինչև Վազգեն սպարապետ ազգն իր հերոսին սպանեց, որ հետո սրբացնի
Պետության թերացման հետևանք է խոպանչիությունը
Նիկոլ Փաշինյանն իզուր է հույսեր տածում
Շուտով շատերդ սրա նման փոշմանած երաժշտի դեմք եք ունենալու.Վահե Բալբաբյան