- 2025-06-28 16:06:00Բլոգեր Լենդրուշը հրապարակավ քա..եց հանրությանը ժեխ անվանող թամադա Էդգարի գլխին
- 2025-05-20 15:01:00Ռուսաստանաբնակ թամադա Էդգար Համբարձումյանն ընդամենը 24 ժամ ժամանակ ունի
- 2025-05-20 11:36:00Պարզվում է, որ այդ մեղադրանքներն իրականության հետ աղերս չունեն և արատավորել են լրագրողի և նրա մոր պատիվն ու արժանապատվությունը.Փաստաբան
- 2025-05-01 04:15:00Հասունանում է պատվերով հաչան շան բերանը օրենքով փակելու ու շանն իր տեղը ցույց տալու ժամանակը
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում































Իմ գիտակցական կյանքում միշտ էլ պետականամետ եմ եղել, մեր իշխանություններին նվիրված, առավել շատ՝ հավատացած, որ Արցախն օրենքի երկիր է, արդարության երկիր, ու երբևէ չեմ հավատացել, որ մեր երկրի իշխանավորը կարող է խաբել ժողովրդին, այդ թվում՝ ինձ, որ մտավորական եմ, ուսուցչուհի, նաև իմ տքնաջան աշխատանքի արդյունքում գնահատված մեր պետության կողմից:
Երբեմն բացթողումներին թռուցիկ հայացքով եմ նայել, որ չգիտակցված սայթաքումներ են, այլապես ինչպե՞ս կարող էր արցախցին խաբվել, երբ կոփված է, դիմացկուն, նույնիսկ այնքանով աչքը կուշտ, որ անգամ, հարմարված շրջապատի թանկ կյանքին, դատարկ գրպանով հայացքը հառել է կապույտ երկնքին, որ խաղաղ լինի կյանքը, միայն թե տան զավակն անփորձանք սահմանից վերադառնա տուն:
Այս օրերին լսել եմ, որ Արցախի իշխանություններն ընդունել են իրենց մեղքը, զգացել ու հասկացել տարիների ընթացքում թույլ տված սխալները...Այդ ի՞նչ մեղք են գործել, որ չենք գիտակցել այս տարիներին ու հավատացել ենք, որ մեր երկիրը զերծ է նման սխալներից: Ուզում եմ հարցնել՝ որո՞նք են սխալները, որ թույլ են տրվել հենց իմ ապրած միջավայրում: Ու հիշում եմ 2016-ի ապրիլի վերջերը, երբ, որպես սահմանամերձ բնակավայրում ապրող քաղաքացի, Արցախի հանրային ռադիոյի եթերից դժգոհել էի, որ գոնե 92-ի պատերազմից այսքան տարիներ անց մեր նկուղների անմխիթար վիճակին պետք է ուշադրություն դարձվեր, որ այդ նոր պատերազմի հրետակոծության օրերին պատսպարվեինք այնտեղ: Բայց նաև տարիներ շարունակ փորձում էի արդարացնել վերևներին, որ երևի միջոցներ չկան, այլապես կվերանորոգեին...
Առայսօր էլ մեր բնակելի շենքի կոյուղու կաթկթոցն է այնտեղ, բորբոսնած պատերը, անչափելի մեծ խոնավությունը, կրծողների ստվար խմբերը...Եվ նույն 2016-ի ապրիլին մեր շենքի նկուղն այցելած մի իշխանավոր գոհունակություն հայտնեց, թե այստեղ ամեն ինչ լավ է, կարող են մարդիկ պատսպարվել...Ու իմ զարմանքը, թե ինչպե՞ս կարող ենք այստեղ ապրել, երբ նույնիսկ առաջին հարկի իմ բնակարանում է սունկ աճում ու պատերն են բորբոսնել խոնավությունից, նրա կողմից անուշադրության մատնվեց: Այդպես էլ անցյալը դաս չդարձավ մեզ համար, որ պատերազմի թատերաբեմ դարձած երկրում ապահով պատսպարանները մարդկային գոյության երաշխավորն են, չնայած վերջերս էլ նախորդ օրերի պես վերանայվեցին տարբեր շենքերի նկուղներ, ու նորից հույս ծնվեց, որ մի օր կվերանորոգվեն այս ապաստարանները:
30 բնակարանոց հնգհարկանի շենքի բակում գետնափոր ջրմուղ-կոյուղու խողովակները ժամանակ առ ժամանակ խցանվում են: Դեռևս ապրիլյան պատերազմից առաջ կարծես խրամատ էր փորված բակում, ու այսպես մեկ տարի «վայելեցինք» այդ բացօթյա գարշահոտը, որ մոլախոտերով պատվեց ու դարձավ շնագայլերի բույն, այն էլ՝ օրը ցերեկով, մեր երեխաների կողքին: Երբ այն վերանորոգելու համար անծանոթ մարդկանց տեսանք, մեր ուրախությանը չափ չկար: Վերջապես նոր խողովակներ բերեցին, նոր աշխատանքներ սկսվեցին, նաև՝ մեր հարակից շենքերի ուղղությամբ:
Շուտով այդ «խրամատները» ծածկվեցին հողով, բայց զարմանքս մեծ էր, հիասթափությունս՝ անչափելի, երբ տեղեկացրին, որ ընդամենը մեր շենքի բակով տարել էին հարակից շենքերի ջրմուղ-կոյուղու նոր խողովակները՝ մեզ թողնելով նույն վիճակում: Ու հարց, որ արդեն մեկ տարի է անցել, բայց ոչ ոք չի պատասխանում, թե ինչու՞ մեզ՝ այս շենքի բնակիչներիս, առանձնացրին՝ թողնելով այն «կոտրած տաշտակի առջև»: Ու՞մ մեղադրեինք, իսկ գուցե անձամբ ես չէի՞ ուզում հավատալ, որ մենք այս երկրի «խորթ զավակներն ենք», երբ խորհրդային տարիներից կառուցված կոոպերատիվ բնակելի շենքում ապրողներիս տարբերակել էին:
Ես ուզում եմ փնտրել այն մեղքերը, որ թույլ է տրվել ժողովրդի հանդեպ մեր իշխանության կողմից: Իսկ գուցե մե՞ղք չէր դա, չգիտեմ, ու նորից գնում եմ դեպի ապրիլի 11-ը 2016-ի: Մե՞ղք էր թե՞ իրավունքների խախտում, որ դպրոցի ուսուցիչներիս պարտադրվում էր դպրոց գալ, այլապես պիտի հեռացվեինք աշխատանքից, իսկ դա հայտարարված էր ամենուր, երբ քառօրյայի ստվերն էր մեզ հետ, այն հարյուր և ավելի զինվորների թափած արյունը, հրետակոծության սարսափը, այն ավերված տները, որ զրկվել էին տերերից...Ու եկանք, երբ երաշխավորված չէր մեր կյանքը, անգամ ապաստարան չունեինք, ու միայն ապրիլից հետո 600-ից ավելի աշակերտ ունեցող դպրոցի նկուղը կարգի բերեցին:
Չգիտեմ, էլի՞ թվարկեմ այդ մեղքերի բաժինը, որ երբեմն պատահականություն եմ համարել ու չեմ ցանկացել մեղադրել իշխանություններին, այն դեպքում, երբ այս վերջերս իրենք մեղայականով հանդես եկան: Ու այդ ցնցումից հետո, հոգիս խաղաղեցնելու համար, ուզում եմ խոսքս ավարտել մեր շրջանի վարչակազմի երիտասարդ ղեկավարի՝ Էդգար Հարությունյանի մասին մի քանի տողով՝ թերևս իմ հարցադրմամբ, թե ինչու՞ այս ամիսների ընթացքում մարտակերտցիներիս կողմից նրա հանդեպ անսահման մեծ վստահություն ծնվեց, անչափելի հարգանք, մի՞թե այստեղ կարևորվում է, թե իր ժողովրդի կյանքով մտահոգ անհատն իշխանության ո՛ր թևին է պատկանում...
Նա արձագանքեց ամիսներ առաջ իմ խնդրանքին՝ մեր խոնավ բնակելի շենքն ազատել այն ավելորդ ջրերից, որ տարիներ շարունակ պատուհաս է դարձել մեզ համար: Ուրախ ենք և շնորհակալ, որ բոլորիս համար Մարտակերտում նկատելի են այս օրերին կենտրոնական փողոցի ասֆալտապատման աշխատանքները, տեսանելի են ջրահեռացման խողովակների անցկացումը, մարզահրապարակի վերանորոգման ընթացքը, նախաձեռնություններ, որոնց զուգահեռված են իր աշխատանքին նվիրված անձնավորության մարդասիրությունը, նաև՝ խոստմանը հավատարիմ լինելը, որոնք դարձել են ազնիվ մարդու լավագույն աշխատանքի գրավականը:
Նատաշա Պողոսյան

Հայաստանի դատարանները երբեք անկախ չեն եղել.Լևոն Բաղդասարյան

Ի լուր աշխարհի ասում եմ՝ եթե կառուցապատման թույլտվությունների հարթակը սենց աշխատեց, հրաժարվելու ենք. Ավինյան

Սրբազան Պայքարի ակտիվիստ Լիդյա Մանթաշյանը նույնպես կալանավորվեց երկու ամսով

«Ժողովուրդ». Հովիկ Աբրահամյանի գործը դատարան է հասնում

Նոր շինծու քրգործեր. Ադրբեջանը Սամվել Կարապետյանի, Դավիթ Գալստյանի և Արա Աբրահամյանի նկատմամբ հայտարարել է հետախուզում

Այսօր աշխարհն իր լույսերից մեկն էլ կորցրեց…

Խոր վշտով տեղեկացնում ենք...

Այսօր բառերը խեղդվում են կոկորդում…

ԽԱՂԵՐ ԱԶԳԱՅԻՆ ԺՈՂՈՎՈՒՄ, ՄԻՆՉ ԵՐԿԻՐԸ ԴԱՏԱՐԿՎՈՒՄ Է …

Երջանկահիշատակ Սերգեյ Գրիգորյանի լուսավոր հիշատակին

Կրակnցներ Ավանի բացօթյա շուկայի տարածքում, վիրավnրներ կան, այդ թվում՝ 76-ամյա կին

Խոսքի ուժը կարող է սպանել, կարող է ապրեցնել, կարող է հրաշքներ գործել...

«Նիկոլական գաղափարների հիվանդություններով տառապողներին թույլ չեմ տալու մտնել եկեղեցի». Տեր Փառեն քահանա Պետրոսյան

Սարդարապատով անցած երկիրը, խաղաղության կեղծ քողի տակ, թշնամու պահանջներին հլու-հնազանդ, դեպի ու՞ր են տանում.Նատաշա Պողոսյան

Շնորհավոր Մայիսի 28

Նժդեհի լռության մեջ խոսում էր երկաթը, Մովսեսի խոսքի մեջ՝ լռությունն էր խոսում.Արիս Քարամյան

«Հիմա էդ էքստրասենսները չեն ամաչո՞ւմ»․ Փայլակ Ֆահրադյան

Բարի ե՛րթ ձեզ, երջանկություն և նորանոր բարձունքների նվաճում. Լևոն Բաղդասարյան

Կանաչ ճանապարհ բոլոր շրջանավարտներին, որ վերևից ճառագող լույսը միշտ լինի նրանց ուղեկից

Ռուսաստանաբնակ թամադա Էդգար Համբարձումյանն ընդամենը 24 ժամ ժամանակ ունի

Պարզվում է, որ այդ մեղադրանքներն իրականության հետ աղերս չունեն և արատավորել են լրագրողի և նրա մոր պատիվն ու արժանապատվությունը.Փաստաբան

Ռոբերտ Քոչարյանը հստակեցրեց ցավալի իրավիճակից ելքը. ո՞րն է նախապայմանը

Ուտել-թռնելը Դինուլիկի մոտ չի ստացվելու

Ռոբերտ Քոչարյան, Հայաստան դաշինք




