- 2024-03-28 07:00:00 «Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Նիկոլ Փաշինյանն իր ասուլիսում կրկին փորձել է առաջ տանել այն ծեծված թեզերը, որոնք առնվազը կործանարար պատերազմից ի վեր նա և նրա կուսակիցներն ամեն անգամ ջանացել են հնչեցնել ու հիմնավորել:
Մասնավորապես՝ հիմնական թեզը, որը Փաշինյանը փորձել է հասցնել հայ հանրությանը, Արցախը զիջելու գնով Հայաստանը անձեռնմխելի պահելու վերաբերյալ կեղծ թեզն էր մի դեպքում, երբ նույն ասուլիսի ընթացքում վարչապետը չէր բացառել, որ խաղաղութան պայմանագրի ստորագրումից ընդամենը կես օր հետո կարող է նոր պատերազմ սկսվել՝ դրանով իսկ թերևս խոստովանելով սեփական տեսակետի խոցելիությունը:
Հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ է Փաշինյանն այսքան շատ ինքն իրեն հակասում:
Այս երևույթը կարելի է բացատրել Փաշինյանի ձգտմամբ՝ նմանօրինակ ասուլիսների միջոցով ուղերձ հղելու ոչ այնքան հայ հանրութանը կամ սփյուռքին, որքան՝ արտաքին լսարանին, բայց մանավանդ՝ Ադրբեջանին: Ասել կուզի՝ Նիկոլ Փաշինյանը ասուլիսներ է կազմակերպում՝ ոչ թե հայ հանրության հետ երկխոսելու, այլ թուրքերին տված իր հավատարմության երդումը հաստատելու համար, գուցե նաև այլ արտաքին դերակատարներին ուղերձներ հղելու: Բայց եթե այդպես է, ապա է՛լ ո՞ւր մնաց հայաստանցին, հայ մարդը՝ անկախ նրա բնակության վայրից, նա, ում քվեի շնորհիվ է, որ երեկվա ընդդիմադիր Նիկոլը վարչապետ Նիկոլ Փաշինյան է դարձել:
Իրականությունն այն է, որ իշխանություններին այսօր առհասարակ ամենաքիչն է հուզում հայ հանրության՝ իրենց մասին ունեցած կարծիքը, ինչը կարող է պայմանավորված լինել նախևառաջ Հայաստանի ու հայ ժողովրդի սուվերենության փաստացի կորստով: Մի պարագայում, երբ դու դառնում ես քաղաքականապես լիովին կախյալ մեկ այլ երկրի կամ երկրների իշխանությունների ու առաջնորդների բարի կամքից՝ սուվերենությանդ վերջին հատիկները զիջելով օտարին, ժողովուրդդ քեզ համար այլևս բացարձակ արժեք կամ անգամ սուբյեկտ չի դիտարկվում:
Այսինքն՝ իշխանություններին այսօր չի անհանգստացնում այն հարցը, թե եթե բացահայտ ադրբեջանամետ քարոզչություն տանեն կամ թուրքական առաջնահերթություններն առաջ մղեն, ինչպե՞ս այդ փաստը կազդի իրենց վարկանիշի վրա կամ չի ազդի: Ավելին՝ հենց նոր ռեալներն են նաև պատճառը, որ ընդդիմության բազմամարդ հանրահավաքներն այդպես էլ արդյունք չեն տալիս, ու եթե նույնիսկ դրանք վերածվեին էլ բացահայտ բախման կամ անգամ քաղաքացիական պատերազմի, Նիկոլ Փաշինյանի աթոռը դրանից չէր սասանվի: Թերևս հենց այս գիտակցումից ելնելով է, որ ընդդիմությունը մշտապես ձեռնպահ է մնում փողոցային պայքարը անհարկի սրելուց՝ շատ լավ պատկերացնելով իրերի իրական դրությունը:
Հայաստանի սուվերենության վերականգնմանը մեծապես կարող էր նպաստել Սփյուռքի հետ երկկողմ կապերի վերագնահատումը, բայց նկատի ունենալով, որ Թուրքիայի երազանքն առանց Սփյուռք Հայաստան և առանց Հայաստան Սփյուռք տեսնելն է՝ այս իշխանությունների օրոք երազելն անգամ հակացուցված է:
«Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է
Վերջին օրերին Լոս Անջելեսում էր գտնվում ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Լիլիթ Մակունցը