- 2024-03-28 07:00:00 «Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Նորեկ աշակերտուհին, ով վերջերս ընդունվեց մեր դպրոցի 9-րդ ա դասարանը, Քարվաճառից է: Պատերազմը նրա դասերն էլ ընդհատեց հայրենի քաղաքում, ուսումը շարունակեց Հայաստանում, ապա տեղափոխվեց մեզ մոտ: Կսկծալից են հայրենիք կորցրած Թագուհի Սաղիյանի կարոտաբաղձ ու ցասումնալից ապրումները՝ երիտասարդ սերնդի, նաև հարազատ դպրոցի սաների կորստյան հիշողությամբ:
«Քարվաճա՛ռ...Լսում եմ անունը, ներսս իրար է խառնվում։ Չեմ կարողանում ընդունել այն միտքը, որ այլևս չեմ կարող ո՛չ տեսնել և ո՛չ էլ ապրել իմ հրաշք քաղաքում։ Կգա՞ մի այնպիսի օր, որ մենք՝ հայոց ազգս, խաղաղ ապրենք, կգա՞, ի վերջո, մեկը, ով կհասկանա մեզ...Շատ են հարցերը, բայց առանց պատասխանների։ Քարվաճա՛ռ...Իմ մանկությա՛ն ընկեր, իմ տխրության և ուրախությա՛ն ամրոց, այնպիսի մեկն ես, որ լինում էր պահ, երբ ոչ ոք չէր հասկանում ինձ, բացի քեզանից։ Եղել ես միշտ կողքիս, սրտումս, մտքիս, և մինչև հիմա էլ այդպես է, թեկուզ կողքիս չես, բայց միշտ սրտումս ես, երբեք չեմ մոռանա քեզ։ Գիտեմ` մենակ ենք թողել քեզ, ոչ ոք չկա կողքիդ, շուրջբոլորդ թշնամին է, բայց ես խոսք եմ տալիս՝ ուշ թե շուտ դու կազատագրվես, և ես առաջինը կվերադառնամ։ Կվերադառնամ ու այլևս չեմ հեռանա քեզանից, որպեսզի չմնաս այդ անսիրտ և անբարո թշնամու ճիրաններում։
Գիտեմ՝ շատ վատ ավարտ ունեցավ մեր հանդիպումը։ Հիշելով վերջին տեսարանները, թե ինչպես են մարդիկ իրենց իսկ ձեռքերով ստեղծածն այրում, վերացնում, ինչպես են իմ դպրոցն ավերում, ինչպես են ամբողջ քաղաքս տակնուվրա անում, սիրտս դողում է։ Հիշում եմ նաև այն, թե ինչպես են անընդհատ լրատվությամբ հայտնում` Լաչինը տվեցին, Հադրութը տվեցին, Շուշին տվեցին, Շահումյանը տվեցին... Ու՞մ տվեցին, ինչու՞ տվեցին, ինչպե՞ս տվեցին...Իմ գլխում միայն այդ հարցերն էին, որոնց պատասխանները ցանկանում էի ինքս տալ, բայց չկարողացա։ Ես դեռ հույս ունեի, որ այդ ամենը ճիշտ չէ, որ լրատվությունը խաբում է...Բայց ո՛չ...
Ամեն ինչ պարզ դարձավ նոյեմբերի 25-ին, երբ վերջնականապես Շահումյանը (Քարվաճառը) հանձնեցին տգետ ոսոխին։ Ցավալին այն էր, որ հենց այդ օրն էր ծնվել մեր հերոսներից մեկը՝ Մոնթեն, ով երեսուն տարի առաջ ազատագրել էր Քարվաճառը։ Հայրենիքի համար զոհ գնաց մեր հզոր, անվախ, երիտասարդ սերունդը՝ չիմանալով, որ մենք ունենք անպիսի դավաճաններ, ովքեր էլ պատճառ դարձան իրենց ծաղիկ կյանքի ավարտին։ Այդ հերոսների շարքում էին նաև Քարվաճառի դպրոցի սաներ Գևորգ Վիրաբյանը, Գագիկ Դուլյանը, Գարեգին Չախալյանը, Գրիգոր Մանուկյանը, Էդգար Գալստյանը։
Նժդեհն ասել է. «Ազգերն ամենից շատ տառապել են և կտառապեն իրենց տականքների երեսից»: Բայց դուք ու՞ր եք, ա՜յ դավաճաններ, որտեղ էլ թաքնված լինեք, միևնույն է, Աստված ամեն ինչ տեսնում է, ամեն բան հասկանում, սպասե՛ք ու կտեսնե՛ք, մի այնպիսի օր կգա, որ դուք Աստծու դատաստանի առջև պատասխան կտաք»։
Նատաշա Պողոսյան
Իրավապահները խուզարկում են Ժիրայր Սեֆիլյանի ու ԱԺԲ մյուս անդամների բնակարանները
«Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է