USArmenianews.com
Լրատվական կայք՝ Լոս Անջելեսից
Երկուշաբթի, 29 2024թ.
Լոս Անջելես
: :
Երևան
: :
Գլխավոր|Քաղաքականություն|Պաշտոնական լրահոս|Հասարակություն|Սփյուռք|Մամուլի տեսություն|Մանկավարժի անկյուն|ՀՀ Ոստիկանական Համակարգի Իրական Դեմքը |Սոցցանց|Հարցազրույց|Տեսանյութ|Շոուբիզնես|Մշակույթ|Ուտելիք-Մուտելիք|Սպորտ|Առողջապահություն|Ժամանց|Հաճելի Երաժշտություն|am|am|am
Facebook twitter Youtube
Search
am en
Արխիվ
Օրվա Լուսանկար
ՄԻ՛ ՊՂՏՈՐԵՔ ՄԵՐ ՎԻՐԱՎՈՐ ՀՈԳԻՆԵՐԸ, ՈՐՏԵՂ ՀԵՏՔԵՐ ԿԱՆ ՍԱՐՍԱՓԻ...
2016-06-14 14:40:00
Տպել Տպել

Ոչ շատ հեռու օրերում է եղել հրետակոծվող Մարտակերտը, սարսափի դրոշմը դեռ չի անցել մեր բոլորի հոգուց, հետքերն էլ չեն անցել պատճառած մեծագույն մարդկային կորուստների ու ավերված բնակելի տների: Հոգիդ դեռ ցնցվում է անցյալ օրերի ցավալի հիշողություններում, ապրածդ օրերի վերհուշի մեջ նորից տեսնում ես հայի անկոտրում կամքը, որ նորից վերադարձել է իր հարազատ օջախը, նորից արարում է, որ ապրի, ինչքան էլ սարսափելի լինի թշնամու դաժան հայացքի տակ մեր ապրելու իրավունքը:
Չգիտեմ` զարմանա՞մ մեր այս տեսակից, որ չենք ուզում լքել մեր օջախները, ապրում ենք անորոշ ու անհասկանալի ինչ-որ սպասումով, երկարատև խաղաղության ակնկալիքով, նույնիսկ երբեմն մոռացած, որ այն օրերին ապրելու համար Աստծուց փրկություն էինք խնդրում:
Երբեմն մենք էլ ծիծաղում ենք ու այդպես ծիծաղով նորից վերապրում մեր անցած օրերը, նորից արտասվում ենք ու նորից այդ արցունքներին շաղախված ծիծաղի մանրիկ հատիկներով ժպտում ենք ու փառք տալիս Աստծուն, որ ապրում ենք:
Բնակավայրս նորից շնչում է, բնակիչներս երբեմն հոգոց ենք քաշում, որ սահմանին այնքան մոտ լինելով` ոչ մի արտոնությունից չենք օգտվում: Բայց ո՞վ է ասում, որ պատերազմ տեսած այս փոքրիկ բնակավայրը «կարիք» ունի այդ արտոնություններին, երբ ապրել գիտենք, որքան էլ մեզ վրա թափվող արկերի խուլ արձագանքները մեր հոգում զգանք: Երևի այդ ապրելու համառ կամքն է ոմանց պարտադրում, որ այս ցավալի ապրումներից հետո մեր աշխատավարձերից առաջարկեն պահումներ կատարել գումարային տեսքով, որ օգնենք նրանց, ովքեր սահմանին մեր խաղաղությունն են ապահովում:
Մեր վիրավոր հոգիները աղաղակում են այս օրերին, մեր ապրած ծանր օրերի վերհուշը դեռ չի անցել, ամեն մի ձայնից դեռ վեր ենք թռչում խուլ հառաչանքով, անանուն հիվանդություններ ունենք մեր սրտում...
Գուցե մարտակերտցիներիս պետք չէր «ձեռք տալ», և ուզում եմ բոլորիս անունից բարձրաձայն ասել` թողե՛ք ապրենք մեր հոգս ու ցավով, մի՛ վիրավորեք մեր վիրավոր հոգիներին, որտեղ հետքեր կան սարսափի, մի՛ պղտորեք մեր հոգիները, որ մտածենք, թե այս ցեխոտ ու փոշոտ բնակավայրում մեր ապրելն էլ գումար արժե, և պիտի վճարենք մեր այս խաղաղ օրերի համար:

Նատաշա Պողոսյան,

Արցախի վաստակավոր մանկավարժ,

Մարտակերտի Վլադիմիր Բալայանի անվան միջնակարգ

դպրոցի հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի

 

 

Այս նյութը դիտել են - 1428 անգամ
Թողնել մեկնաբանություն
Բոլորը ›››
Ամենաընթերցվածները
Օրվա Շաբաթվա Ամսվա
Facebook