Սյունիքի մարզպետ Սուրիկ Խաչատրյանը շտապ մեկնեց Գերմանիա: Մի փոքր հարբուխ էր, բայց քանի որ իր առողջությունը վեր է ամեն ինչից, իսկ Լիսկայի հարբուխն էլ բուժել կարող են բացառապես գերմանացի մասնագետները, ապա հապաղելու պատճառներ չկային: Խաչատրյան Սուրիկն էլ հո ռազմաճակատում վիրավորված զինվոր չէ, որ արդեն երկու ամիս է՝ չեն կարողանում տեղափոխել արտասահման գումար չլինելու պատճառաբանությամբ:

Եվ ոչ էլ Լիսկայի որդի Տիգրան Խաչատրյանն է շարքային քաղաքացի, որ արժանանա նրանց բախտին, հատկապես որ հայրը որդու համար արդեն իսկ լուսավոր ապագա է գծագրել: Ինչպես հայտնի է դարձել լրատվամիջոցներին, առաջիկայում Գորիսում կայանալիք ՏԻՄ ընտրություններին որպես քաղաքապետի թեկնածու կառաջադրվի նաև Տիգրան Խաչատրյանը: Իսկ եթե դա տեղի ունենա, անհնար բան է, որ նա չհաղթի: Ի վերջո, տղան ունի բոլոր նախադրյալները, ինչպես նաև փառավոր կենսագրություն: Դեռ մի կողմ թողնենք նրա ռազմական քաջագործությունները, երբ իբրև տեղի ԵԿՄ ղեկավար օր ու գիշեր հայրենի սահմանները պաշտպանեցին հոր հետ սահմաններից բազում կիլոմետրեր հեռավորության վրա: Բա մնացա՞ծը:

Մի՞թե հնարավոր է մոռանալ կրտսեր Խաչատրյանի անվրեպ կրակոցները Բուդաղյան եղբայրների ուղղությամբ: Մի՞թե կարելի է շրջանցել Գորիսի «Սդղի գյոլ» կոչվող տարածքում նրա վարած հերոսամարտը Հարություն և Մուշեղ Զաքարյան եղբայրների նկատմամբ: Կամ ո՞վ չի հիշում, թե ինչպես նրա արյան մեջ թմրանյութ հայտնաբերվեց, իսկ սա ասաց, թե իրենց ընտանիքում հացի փոխարեն կանեփ են ուտում:

Այսքանից հետո ինչպե՞ս է հնարավոր, որ գորիսցիները միահամուռ իրենց ձայնը չտան հենց Տիգրան Խաչատրյանին: Որովհետև ոչ ոք ցանկություն չունի հայտնվելու «Սդղի գյոլում»:

shame.am