- 2024-03-28 07:00:00 «Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Նիկոլ Փաշինյանը հայտարարել է երկրում արակարգ դրության ռեժիմի՝ևս մեկ ամսով երկարաձգման մասին:
Երբ Հայաստանում մարտին նոր-նոր որոշում էր ընդունվում արտակարգ դրություն սահմանելու վերաբերյալ, հայտարարվում էր, որ դա օգնելու է երկրում նոր-նոր բուն դրած համաճարակի տարածումը հնարավորինս կանխելու, հիվանդների թվաքանակի՝ երկրաչափական պրոգրեսիայով աճը թույլ չտալու: Այդ հայտարարություններից երկու ամիս հետո, սակայն, ինչպես ցույց է տալիս վիճակագրությունը, ունենք հազարավոր վարակվածներ, տասնյակ մահեր, և չկա ոչ մի երաշխիք, որ հունիսի վերջերին վարակվածնեի թիվը չի գերազանցի ասենք 10000-ը:
Կառավարության նիստում խոսելով արտակարգ դրություն սահմանելու մասին՝ վարչապետը, մասնավորապես, ասել էր. «Մենք պետք է գնանք ոչ թե սահմանափակումներ կիրառելու ճանապարհով, այլ… մարդկանց փորձենք համոզել, որտեղ անհրաժեշտ է՝ պարտադրել, որ նրանք պահեն անվտանգության որոշակի կանոններ»:
Երկրում արտակարգ դրության ժամկետները երկարաձգելն, իհարկե, առաջին հայացքից կարող է թվալ միանգամայն ողջամիտ քայլ ու նույնիսկ մարդասիրական, սակայն իրականությունն այն է, որ ամիսներ առաջ սահմանված արտակարգ դրությունը փաստացի ոչ մի կերպ չի օգնել՝ կանխելու համավարակի արագ տարածումն երկրում:
Կա՞ երաշխիք, որ առաջիկա ամսվա ընթացքում պետությանը հաջողվելու է եռանիշ թվերով աճող վարակվողների թիվը կրճատել, եթե հայտարարվում է, որ խիստ սահմանափակումներ, այնուամենայնիվ, չեն լինելու: Մյուս կողմից՝ ինքնին կարանտինային ռեժիմը փաստացի չի երաշխավորելու համավարակի տարածման կանխումն, և դրանում համոզվելու համար անհրաժեշտ է ընդամենը նկատի ունենալ, ասենք , նախկին մեկ-երկու ամսվա փորձն, երբ հայտարարված կարանտինի պայմաններում անգամ ասենք քաղաքամայր Երևանի հատկապես ծայրամասային բնակավայրերում մշտապես առկա էին մադկային կուտակումներ,իսկ «կարանտին» ասվածն ընդհանուր առմամբ կրում էր, մեղմ ասած, ձևական բնույթ. ընդամենը մարդկանց էին տուգանում ասենք տեղաշարժի թերթիկ չունենալու համար: Այսինքն՝ եթե ժամանակին կարանտինը նորմալ կերպով պահպանվեր, իսկ պետությունն էլ արդյունավետորեն վերահսկեր իրավիճակն, ապա այսօր պատկերը միանգամայն այլ կլիներ:
Եվ ուրեմն՝ խնդիրը ոչ թե արտակարգ դրության երկարաձումն է, այլ, պատկերավոր ասած, դրա որակը, որը այս պարագայում խիստ ցածր է:
Հետևաբար՝ հարց է առաջանում, թե արդյոք, ասենք, մարդկանց փողոցներ դիմակներով դուրս գալու կոչ հնչեցնելու համար արժե՞ երկարաձգել արտակարգ ռեժիմը՝ նկատի ունենալով ՀՆԱ-ի վրա դրա բացասական ազդեցությունը: Օրինակ՝ ըստ որոշ տվյալների՝ համավարակով պայմանավորված՝ 2020-ին Հայաստանի ՀՆԱ-ն կարող է անկում ապրել ավելի քան 3%-ով, ինչն ինքնաբերաբար նշանակելու է աղքատության աճ, գործազրկություն, սոցիալական լարվածություն: Պե՞տք է Հայաստանին արտակարգ դրության ևս մեկ ամսով երկարաձգում նման իրավիճակում, թե՞ կառավարությունն այլևս չի էլ վախենում հետևանքներից, իսկ հարկ եղած դեպքում կարող է «հիմնավորել» տնտեսական հնարավոր կոլապսը, որ կարող է առաջ գալ այս ամենի հետևանքով՝ ասենք մատնացույց անելով կորոնավիրուսը: Այսպես քաղաքական առումով էլ կարծես թե հեշտ է, երբ պատասխանատվությունն ընկնում է ոչ թե կառավարողների, այլ COVID-19-ի վրա:
Միևնույ ժամանակ չի բացառվում, որ արտակարգ դրության սահմանումն իր խորքում կարող է պայմանավորված լինել նաև քաղաքական նպատակներով: Ասում են, օրինակ, որ դրա երկարաձգումը կապ ունի նաև ՍԴ շուրջ ստեղծված իրավիճակով, հանրքավեի ճակատագրի հետ, ինչպես նաև իշխանությունների՝ երկրում քաղաքական պրոցեսները հնարավորինս արգելակելու ձգտմամբ:
Որոշման հիմքում քաղաքական դրդրապատճառնե՞ր են ընկած, թե՞ իսկապես իշխանությունների միակ դարդուցավը սեփական ժողովրդի առողջությունն է:
Բոլոր դեպքերում ակնհայտ է, որ տուժում է հասարակ քաղաքացին, որն, ի դեպ, շատ դեպքերում բոլոր դժվարությունները ստիպված է հաղթահարել բացառապես ինքնուրույնաբար: Այս իմաստով Հայաստանում իսկապես ոչինչ չի փոխվել,և բանը բարոյական աջակցությունից այս կողմ չի անցնում՝ բացառաությամբ, թերևս, որոշ դեպքերի:
«Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է
Վերջին օրերին Լոս Անջելեսում էր գտնվում ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Լիլիթ Մակունցը