Ոստիկանությունը փետրվարի 2-ին, ժամը 15-ին ՀԿ-ներին, ԶԼՄ-ներին եւ այլ շահագրգիռ անձանց ու կառույցների հրավիրում է քննարկելու «Ընտրությունների ժամանակ ոստիկանության գործողությունների ուղեցույցը», որը նախորդի փոփոխված ու թարմացված տարբերակն է։ Նպատակը հետեւյալն է՝ «առաջիկա համապետական ընտրություններում լիարժեք իրականացնել իր լիազորություններն ու պարտականություններն օրենքով իրեն վերապահված գործառույթների շրջանակում»։ Փոփոխել, լրացրել եւ թարմացրել է «Ընտրությունների ժամանակ ոստիկանության գործողությունների ուղեցույցը»:
Թե ոստիկանության աշխատողները նման իրավիճակներում ինչով լիարժեք չէին նախկինում իրականացնում իրենց գործառույթները, ոստիկանությունից մեզ չասացին։ Լրատվական վարչության պետ Աշոտ Ահարոնյանը միայն ասաց․ «Օրենսդրական փոփոխություններ են եղել, դրանով էր պայմանավորված, մնացած հարցերը կգաք քննարկմանը, կիմանաք»։
Իսկ մեզ հետաքրքրում էր, թե հատկապես որ հարցերում է ոստիկանությունը ցանկանում բարեփոխվել։
Օրինակ՝ գուցե լրագրողների աշխատանքը խոչընդոտելու այլ՝ ավելի քաղաքակիրթ եւ «իրավական» մոտեցումներ են մշակել կամ լրագրողների տեխնիկան ջարդելու, բայց այն «չվնասելու» նոր մեթոդներ են ամրագրել ուղեցույցում։
Հնարավոր է նաեւ լրագրողների նկատմամբ ուժի կիրառման, նրանց վրա կրակելու, նռնակ բաց թողնելու ավելի «անցավ» տեխնոլոգիաներ են ներդրվել այս ուղեցույցում, որոնց «գաղտնիքն» առայժմ չեն ցանկանում բացել ոստիկանությունում։ Բաղձալի պահը ձգում են, որ գնանք քննարկման, ով գիտե՝ գուցե նաեւ պրակտիկայում համոզվենք այդ ամենում։
«Իրազեկ քաղաքացիների միավորում» ՀԿ նախագահ Դանիել Իոաննիսյանը, ով ընտրություններում դիտորդական առաքելություն իրականացնելու մեծ փորձ ունի, դեռ չի հասցրել ուսումնասիրել նոր ուղեցույցն ամբողջությամբ։ Հպանցիկ ուսումնասիրության արդյունքում միայն մի կետ է նկատել՝ որպես թերի կողմ․ «Օրինակ, որ երեկոյան ժամը 8-ից հետո լրագրողները, դիտորդներն իրավունք ունեն մտնել ընտրատեղամաս, եւ ոստիկանը կարիք չունի հանձնաժողովի նախագահի թույլտվությունը հարցնել դրա համար»։
Մենք աչքի անցկացրինք ուղեցույցի նախագիծը, որը բացկացած է 21 գլխից։ Այն ընտրությունների օրը միայն ոստիկանության աշխատանքին չի վերաբերում, այլ ընդհանուր հասարակական կարգի պահպանմանը տարբեր զանգվածային միջոցառումների ժամանակ։ Ուղեցույցում հիմնականում դասախոսության նմանվող դեկլարատիվ շարադրանքներ են՝ ՊՆ-ի երկնած «ազգ-բանակ» կոնցեպցիայի ոստիկանական տարբերակը հիշեցնող։
Օրինակ՝ երկար-բարակ լեկցիաներ կան այն մասին, թե ինչ է բանակցությունը, ինչ է երկխոսությունը, ինչպես պետք է ոստիկանը դրսեւորի իրեն նման իրավիճակներում՝ խորամուխ լինելով նաեւ հոգեբանական որոշ նրբերանգների մեջ։
21 գլխից եւ 60 կետից բաղկացած «գիտահանրամատչելի» ուղեցույցի 19-րդ գլուխը, որը թերեւս ամենակարճն էր բանակցությունների ձախողմանն ու հաջողմանը հատկացված գլուխներից, նվիրված էր լրատվամիջոցներին (ինչպիսի պատիվ մեզ համար)։
Գլուխը վերնագրված է այսպես՝ «Լրատվամիջոցների օգտագործումը»։
Վերնագիրն արդեն իսկ մտահոգող է։ Փաստորեն, հայրենի ոստիկանությունը հասկացնում է, որ լրատվամիջոցների «ներուժը» (ի դեպ, ներուժը ուղեցույցում, չգիտես ինչու, մշտապես չակերտում է առնված) իրենց օգտին ծառայեցնելու, ի շահ իրենց «օգտագործելու» մասին. «Արդի ժամանակաշրջանում բարձր զարգացած տեղեկատվական տեխնոլոգիաների (համացանց, արբանյակային հեռուստատեսություն, ԶԼՄ-ներ եւ այլն) ընձեռած լայն հնարավորությունները կարող են հաջողությամբ ծառայեցվել ոստիկանության առջեւ դրված խնդիրները եւ գործունեության բնագավառները հասարակությանը պատշաճ լուսաբանելու նպատակով»։ Էլի լավ է, որ հայրենի ոստիկանությունն «օգտագործել» բառը հումանիստորեն կիրառել է լրատվամիջոցների, ոչ թե մեր՝ լրագրողներիս նկատմամբ։
Հետո հարկ են համարում հիշել լրատվամիջոցների «անգնահատելի դերի մասին», բայց դարձյալ՝ իրենց շահերի կոնտեքստում։ Մեզ նվիրված վերջին կետում էլ մի տող կա ոստիկանության հասարակայնության հետ կապի եւ լրատվության վարչության կողմից իրենց առնչվող թեմաներով ճիշտ ժամանակին համապատասխան արձագանք ապահովելու մասին։
Այ, այստեղ աշխատելու տեղ շատ կա՝ հաշվի առնելով ոստիկանության նշյալ վարչության «անթերի» աշխատանքը լրատվամիջոցների հետ։ Հատկապես դա ի հայտ եկավ ՊՊԾ գնդի գրավման օրերին, երբ ոստիկանությունը ոչ միայն զորքով, այլեւ լրատվական վարչությամբ էր «թիրախավորել» լրագրողներին՝ մաքսիմալ բարդացնելով նրանց աշխատանքը, ոչ ժամանակին, ոչ բովանդակային պատասխաններ տրամադրելով։

Վահե ՄԱԿԱՐՅԱՆ

hraparak.am