- 2024-03-28 07:00:00 «Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Իշխանական քարոզչամեքենան անհաջող կերպով փորձում է մարսել Արարատ Միրզոյանի ու Սերգեյ Լավրովի համատեղ մամուլի ասուլիսի ընթացքում վերջինիս կողմից արված այն հայտարարությունը, որ պատերազմի ժամանակ եղել է հնարավորություն՝ այն չավարտելու ներկայիս պայմաններով, բայց Երևանը մերժել է դրանք:
Որ պատերազմի ժամանակ իսկապես եղել է շանս՝ այն 44 օր չձգելու, հայտնի է բոլորին, ուղղակի ժամանակի ընթացքում այդ տեղեկությունն իշխանությունների ստահոդ քարոզչության շնորհիվ մի տեսակ մոռացության մատնվեց՝ ՔՊ-ին տալով շանս՝ խուսափելու պարտության պատախանատվությունից:
Հիմա, կարծես թեման կրկին ակտուալ է դարձել՝ պայմանավորված նախևառաջ վերահաս պատերազմի մասին ստացվող կանխատեսումներով:
Շատերը հարց են տալիս՝ ի՞նչ է լինելու Հայաստանի հետ, եթե Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության պայմաններում Հայաստանը ևս մեկ անգամ ստիպված լինի ճակատ ճակատի բախվել ազերիների հետ, արդյոք կարո՞ղ է կրկնվել 44-օրյա պատերազմի սցենարը, թե՞ հաղթելու շանս կա:
Հարցն իսկապես գոյաբանական նշանակության է, քանի որ հարցականի տակ է հայտնվել նախևառաջ Հայաստանի գոյությունը. Ադրբեջանը բացահայտորեն չի հաշտվում Հայաստանի գոյության փաստի հետ՝ անթաքույց «կրճտացնելով ատամները»:
Նախ պետք է հստակորեն արձանագրել, թե ինչու 2020-ին Նիկոլ Փաշինյանը մերժեց պատերազմը վաղաժամ դադարեցնելու առաջարկները:
Հստակ է՝ նա վախեցել է հանրային արձագանքից, որ հանկարծ իրեն դավաճան չասեն: Բայց կա նաև մեկ այլ հավանական տարբերակ, ըստ որի՝ պատերազմի պատվիրատուներին անհրաժեշտ էր լիովին ջախջախված Հայաստան՝ զրոյացնելու Երևանի սուբյեկտայնությունն ու տարածաշրջանում Թուրքիայի համար ավելի բարենպաստ պայմաններ ստեղծելու: Այսինքն՝ դե ֆակտո Նիկոլ Փաշինյանը կատարել է Թուրքիայի շահերից բխած քայլեր՝ «փուռը տալով» Հայաստանը:
Բնական հարց է առաջանում՝ եթե փաստացի գործ ունենք դրածո իշխանությունների հետ՝ դրսի պատվերները հստակորեն կատարող, ապա ո՞րն է երաշխիքը, որ այս անգամ էլ մեկ այլ նպատակով Հայաստանի բանակի «ձեռքերը չեն կապի» ու գիտակցված պարտության երկիրը չեն առաջնորդի: Չկա նման երաշխիք:
Ավելին՝ շատ հնարավոր է, որ այդ պարտությունը լինի շատ ավելի արյունոտ, քան նույնիսկ 44-օրյա պատերազմի դեպքում էր՝ իշխանություններին տալու հնարավորություն՝ պարտությունը վերագրելու «5-րդ շարասյուն» հռչակված հայկական բանակին:
Ի դեպ՝ նույնիսկ անզեն աչքով պրոցեսները դիտարկելիս ստեղծվում է միանգամայն ճշգրիտ տպավարություն, որ քարոզչական մակարդակում իշխանությունները երկիրը նախապատրաստում են պարտության՝ ի կատար ածելու դրսի իրենց տերերի աշխարհաքաղաքական ծրագրերը:
Միակ երաշխիքը, որ սպասվելիք պատերազմում Հայաստանը կարող է շանս ունենալ, իշխանությունների հրաժարականը կարող էր լինել ու հայրենասեր սեգմենտի իշխանության գալը: Բայց գոնե առայժմ նման միտումներ կարծես թե չկան, իսկ թե ինչու չկան, ա՛յ դա արդեն խոսակցության բոլորովին այլ թեմա է՝ ներքաղաքական:
Իրավապահները խուզարկում են Ժիրայր Սեֆիլյանի ու ԱԺԲ մյուս անդամների բնակարանները
«Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է