USArmenianews.com
Լրատվական կայք՝ Լոս Անջելեսից
Ուրբաթ, 29 2024թ.
Լոս Անջելես
: :
Երևան
: :
Գլխավոր|Քաղաքականություն|Պաշտոնական լրահոս|Հասարակություն|Սփյուռք|Մամուլի տեսություն|Մանկավարժի անկյուն|ՀՀ Ոստիկանական Համակարգի Իրական Դեմքը |Սոցցանց|Հարցազրույց|Տեսանյութ|Շոուբիզնես|Մշակույթ|Ուտելիք-Մուտելիք|Սպորտ|Առողջապահություն|Ժամանց|Հաճելի Երաժշտություն|am|am|am
Facebook twitter Youtube
Search
am en
Արխիվ
Օրվա Լուսանկար
ՄԵԿ ԲԱՌՆ ԷԼ ԿՅԱՆՔ Է, ՄԻԱՅՆ ԹԵ ԱՍԵՆՔ...
2017-07-10 03:36:00
Տպել Տպել

Մեզանից ո՞ր մեկն է կարողանում խոստովանել իր ՊԱՐՏՈՒԹՅՈՒՆՆ ինչ-որ հարցում: Եթե միշտ հաղթող ենք ու հպարտ, ապա պարտությունը մեզ համար չէ և խուսափում ենք ասել, որ պարտվեցինք: Բայց երբեմն պետք է զգալ այդ պարտության հաճելի զգացողությունը, որ մարդուն վերևից իջեցնում է ներքև՝ շատ ազնվորեն, առանց նվաստացնելու: Սեփական պարտությունն զգալն էլ մի նոր հաղթանակ է մարդու համար, միայն թե զգանք:
Որքա~ն հաճելի է այն մի խոսքը, որ ՇՆՈՐՀԱՎՈՐՈՒՄ ենք դիմացինին՝ մի շնչով արտաբերելով այդ մի բառը, բայց զգում պարտությունը մեր, որ այն մյուսին հաղթանակ է բերել: Երբեմն պետք է հպարտորեն իջնել պատվանդաններից՝ մոռանալով այն վսեմաշուք ինքնավստահության մասին, որ հաղթողը միշտ մենք պիտի լինենք:
ՆԵՐՈՂՈՒԹՅՈՒՆ հայցե՞լ եք՝ գոռալու համար, սխալ բառ ասելու, անհիմն մեղադրանքի, այն արցունքոտված աչքերի համար, որ պատճառ եք դարձել նրա հուզվելուն: Թերանում ենք երբեմն այդ մի բառն ասել, երբ մեր շուրթերի ծայրին է անգամ, թեկուզ շշուկով և այնքան կամաց, որ ինքներս զգանք բառի համն անգամ, որ մեղմացնում է մեզ, հոգի գուրգուրում:
ԱՆԿԵՂԾԱՆԱԼՆ էլ հաճելի է շատ, որ գուցե նույնիսկ միամտաբար, բացել ենք սիրտը մեր՝ այն մեկի հետ, ում վստահել ենք: Պետք չէ խուսափել, նայե՛ք աչքերին մարդկանց, եթե անկեղծ եք...Պետք չէ զսպել մեզ, երբ ծիծաղելու հակում ունենք, բայց չենք ծիծաղում, ժպիտն էլ մարդու համար է, երբ մոռանում ենք, գուցե խուսափում, իբր ժպտալն էլ մեզ սազական չէ:
Լսում ենք երբեմն՝ ԲԱՐԵՎՆ Աստծունն է... Բարևե՛ք մարդուն՝ կողքով անցնելիս, միայն բարևե՛ք, նույնիսկ՝ անտես-անհայտին, եթե կարող եք: Բարևի երես չտեսած այն լույս մանուկին բարևե՛ք անգամ, անծանոթ մեկին, որ ինչ-որ մեկի բարևի կարոտ իր մտքերով է... Բարևե՛ք մարդուն, որ բարև առնեք, գոնե այդ բառը շռայլե՛ք ազատ, որ թևեր կտա բարև առնողին, գուցե սիրտ կտա հուսահատվածին:
Երբեմն խուսափում ենք, որ ասենք մարդուն, թե ՀԱՎԱՏՈՒՄ ենք ու ՍԻՐՈՒՄ նրան: Ինչու՞ խուսափել, երբ վստահում ենք... Ազնվորեն սիրե՛ք, եթե կարող եք, բառն այդ շատ քնքուշ սիրելով ասե՛ք, միայն թե ասեք, որ սիրտ ջերմացնի, հոգի պարուրի անափ կարոտով:
ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ ասում ենք երբեմն ու այդպես գնում, նրա հետքերն էլ երբեք չեն մնում, երբ բառից հետո մենք մոռանում ենք՝ ինչու՞ ասացինք...Բառն այդ երկար է, բայց շնորհքով է, երբ մարդն է ասում ու չի մոռանում, թե ում է ասել:
Բառեր ենք սրանք, որ ասում ենք մենք, երբ պետք է լինում, բայց բառն էլ պետք է զգանք մեր հոգում, երբ ասում ենք այն թեկուզ բարձրաձայն, կամ գուցե կամաց, մի քիչ ուշացած կամ գուցե հուզված... Մեկ բառն էլ կյանք է, միայն թե ասենք...
Նատաշա Պողոսյան

Այս նյութը դիտել են - 11166 անգամ
Թողնել մեկնաբանություն
2024-03-05 01:16:00  «Փակ» հանդիպում
«Փակ» հանդիպում
Բոլորը ›››
Facebook