- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Որքան էլ ցավալի լինի խոստովանելը , փաստ է , սակայն , որ Հայաստանի նորանկախ պատմության մեջ մեր ունեցած մշակույթի նախարարներից և ոչ մեկն այդպես էլ չի կարողացել սեփական հետքը թողնել երկրի ու հասարակության համար գերկարևոր այս ոլորտի կյանքում:
Մշակույթը Հայաստանում , ի ցավ սրտի ու հակառակ բոլոր գրված ու չգրված օրենքների , մշտապես դիտվել է որպես անկարևոր մի երևույթ , իսկ այս հարցում վարվող քաղաքականությունն էլ երբեք աչքի չի ընկել իր էֆեկտիվությամբ:
Սա փաստ է :
Երբ մի քանի ամիս առաջ հայտնի դարձավ , որ Հասմիկ Պողոսյանին փոխարինող է հայտնվել , շատերը լցվեցին հույսով , թե ըհը , կարծես սայլը տեղից շարժվում է , ու հանձին Արմեն Ամիրյանի ունենալու ենք հայ մշակույթի անխոնջ մարտիկի :
Անցավ որոշակի ժամանակ , սակայն , ու պարզ դարձավ , որ գործ ունենք սովարական բիզնեսմենի հետ , ում քարից հաց քամելու անզուգական «հունարը», ի դժբախտություն հայ մշակույթի, դրսևորվելու է ամենևին էլ ոչ ի նպաստ վերջինիս :
Հայ մտավորականության շրջանում բավականին մեծ աղմուկ է բարձրացրել Արմեն Ամիրյանի ` վերջերս բարձրաձայնված այն մտահղացումն ու մտադրությունը , համաձայն որի ` նախարարը նախատեսում է Ա . Սպենդիարյանի անվան օպերայի և բալետի ազգային ակադեմիական թատրոնի շենքը վերածել Հայաստանում օբյեկտաշինության մի անկրկնելի նմուշի:
Նախատեսում են շենքում մի քանի ռեստորաններ ու սրճարաններ բացել,ուր մուտքը կլինի ազատ, ու բացարձակապես բոլորն, անկախ տարիքային, սեռային, սոցիալական ու աշխարհայացքային տարբերություններից, կկարողանան գաստրոէնթերոլոգիական բնույթի հաճույքները վայելել նաև Հայաստանի կարևորագույն խորհրդանիշներից մեկում:
Կարճ ասած` մարդը որոշել է մշակույթի նախարարության տրամադրության տակ գտնվող շենք-շինությունները դարձնել հասարակական սննդի վայրեր:
Ասել, թե մշակութային կարևորագույն նշանակություն ունեցող շենքերում կամ կառույցներում ռեստորան կամ սրճարան բացելու գաղափարը բացառապես Ամիրյանի ստեղծագործական մտքի արգասիքն է, իհարկե, ճիշտ չէր լինի, քանի որ հատկապես Արևմուտքում նմանօրինակ պրակտիկան,երբ այս կամ այն թանգարանում,մ շակութային օջախում բացվում է մեկ կամ մաքսիմում երկու սրճարան`այն էլ բացառապես նախատեսված այդ մշակութային օջախներն այցելող մարդկանց կամ դրանց աշխատակիցների համար, ընդունված բան է, բայց այն, ինչ առաջակում է Ամիրյանն, ուղղակի մարազմայնության աստիճանի անհեթեթ է:
Սակայն, հասկանալու համար, թե հատկապես ինչն է ստիպել Արմեն Ամիրյանին նման ոչ պոպուլյար առաջարկությամբ կամ մտահղացմամբ հանդես գալ, հարկավոր է հասկանալ այն կերպը, որը բնորոշ է նրա մտածելակերպին:
Ամիրյանը կլասիկ բիզնեսմեն է, անգերազանցելի կապիտալիստ, որի ուշքումիտքը բացառապես առևտրի միջոցով անձնական հարստություն կուտակելն է (ակնհայտ է, որ նախատեսվող բիզնեսներից նրան նույնպես ինչ-որ բաժին հասնելու է`լինի վարձակալական վճարի տեսքով, թե` այլ):
Անքննարկելի է` քանի դեռ Ամիրյանը չի հասցրել բառացիորեն հարամել այն, ինչով հայությունը տասնամյակներ ի վեր պարծենում է, պետք է նրան հասկացնել, որ իր կողմից առաջ քաշված միքտը չափից դուրս անհաջող է:
Բիզնեսը` բիզնես, բայց ամեն բան պետք է չափի մեջ դրվի:
Լավ է` սուպերմարկետ չի ուզում բացել:
Ենթադրելի է` Սամվել Ալեքսանյանն է դեմ եղել…
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է
Վերջին օրերին Լոս Անջելեսում էր գտնվում ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Լիլիթ Մակունցը
Ուզում եմ Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրը «Եռաբլուրի» կամարի տակ տեսնել բոլոր այն մարդկանց, ովքեր հավատում են ինձ․ Վարդան Ղուկասյան