USArmenianews.com
Լրատվական կայք՝ Լոս Անջելեսից
Երկուշաբթի, 18 2024թ.
Լոս Անջելես
: :
Երևան
: :
Գլխավոր|Քաղաքականություն|Պաշտոնական լրահոս|Հասարակություն|Սփյուռք|Մամուլի տեսություն|Մանկավարժի անկյուն|ՀՀ Ոստիկանական Համակարգի Իրական Դեմքը |Սոցցանց|Հարցազրույց|Տեսանյութ|Շոուբիզնես|Մշակույթ|Ուտելիք-Մուտելիք|Սպորտ|Առողջապահություն|Ժամանց|Հաճելի Երաժշտություն|am|am
Facebook twitter Youtube
Search
am en
Արխիվ
Օրվա Լուսանկար
Հեռացավ մեզանից մի երիտասարդ կյանք
2017-02-22 02:56:00
Տպել Տպել

Չենք հաշտվում, ամենևին չենք հաշտվում այս մտքի հետ…Իրար հետևից կորցնում ենք մեր երիտասարդներին ու ցավում… Իմ ցավը բազմաճյուղ է, բազմարմատ, որ բոլորինն է ու սփռված է ամենուր և ամենքի տունն է մտել: Օրեր առաջ նա կար, ապրում էր խաղաղ ու հաշտ այս աշխարհի հետ, իսկ այսօր Սահակի հուղարկավորությունն էր: Հոգի ու սիրտ հուզող բառեր չեն գալիս մտքիս, բայց նա հայտնություն էր կարծես, եկավ ու գնաց, որ մենք հարցնենք միմյանց, թե ինչու նա հանկարծ հեռացավ:
Ահա այսպես բարությամբ ու մաքուր նայել է աշխարհին, բայց հիմա չկա, բառերն էլ արգելք են հանդիսանում ինձ, որ կարողանամ տվայտանքներս արտահայտեմ, որ բոլորինն է դարձել: Հայացքն էլ մաքուր է` ինչպես հոգին, ու այդ մաքրության մեջ ազնվություն կար, որ իր հետ տարավ…Տարավ, որ մեզ` ապրողներիս համար դառնա անցյալի ու ներկայի մեջ ապրող, բայց գալիքին հառված մի դառնակսկիծ ու անմար հուշ:
Ես այսօր այն դասարանում էի, որտեղ նրան դասավանդել էի ու տարիների հեռավորությունից ես նրան էի փնտրում, այն նստարանը` պատուհանի կողքին, որ նա էր նստում: Ուզում էի հեկեկալ անհագ, բայց դասարանի դուռը բացվեց, ու մշուշված հայացքս նրան էր տեսնում, ինձ թվաց` հենց ինքը ներս մտավ` դասից ուշացած:
Ես այս պահին զգում եմ նրա ոտնաձայնը, որ կամաց բացում էր իմ բնակարանի դուռը, և անշշուկ ներս էր մտնում` այն անմեղ ժպիտը դեմքին, ու ես հարցնում էի նրան հայոց լեզվի դասը, որ գալիս էր լրացնելու բացթողված դասանյութերը` բարձրագույն ընդունվելու համար:
Առաջին օրերին ասաց, որ ամաչում է դաս պատմել, բայց սովորել է այդ օրվա նյութը: Գուցե ամաչում էր որևէ մեկից, ուրիշ դպրոցականներ էլ կային, բայց մենք «հաշտվեցինք» իրար հետ, երբ համարձակ մտքերը հավաքեց մի օր ու այդ օրվանից սկսեց խոսել: Ես գլխահակ էի լսում նրան, չէի միջամտում, այնքան զգույշ, որ հանկարծ մտքերը չխառնի…Բայց մի օր հույզերը իմը դարձան, ու այդ անձնական ապրումների մեջ նորից տեսա մի մաքուր, անաղարտ հոգի:
Անսպասելի էր, երբ մի օր դպրոցի երրորդ հարկում մի բարձրահասակ երիտասարդ` անչափ կոկիկ կեցվածքով, կանգնեց իմ առջև: Կարծես նահանջել ցանկացա` մի պահ չճանաչելով նրան, բայց կենսախինդ ու մտերմական նայում էր ինձ: Եվ հիմա եմ լսում, որ շատ էր գրքեր ընթերցում, ու այդ գրքերից ստացած իմաստությամբ նա հեռացավ մեզանից: Նաև ջերմ բաղձանք կար նրա հոգում, որ ամուսնանար, ընտանիք կազմեր, սակայն ողբերգական գունավորում ստացավ նրա երիտասարդ կյանքը, մի կյանք, որ ծայրեծայր լցված էր հարազատների ջերմությամբ:
«Ինչու»-ների բազմությունը խեղդում է մեզ… Հեռացավ մեզանից մի երիտասարդ կյանք, որ ապրում էր մեր կողքին` շատերի ցավերին կարեկից, և հաշտ էր ու խաղաղ այս աշխարհի հետ:
Նատաշա Պողոսյան

Այս նյութը դիտել են - 6723 անգամ
Թողնել մեկնաբանություն
2024-03-05 01:16:00  «Փակ» հանդիպում
«Փակ» հանդիպում
Բոլորը ›››
Ամենաընթերցվածները
Օրվա Շաբաթվա Ամսվա
Facebook