- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Ռաֆիկ Ներսիսյանը Նոր Հայկաջուր գյուղը կորցնելուց հետո տեղափոխվել է մեր դպրոցի 6-րդ ա դասարան: Ուրախ էր, որ ինքը տեսանելի է դառնալու, բայց չկարողացավ զսպել իրեն, նա արտասվեց, երբ գյուղը թողնելու, իրենց բազմանդամ ընտանիքի տարհանման ու դաժան պատերազմի մասին էր խոսում:
«Սեպտեմբերի 27-ը կյանքիս ամենավատ օրն էր։ Առավոտ շուտ արթնացել էինք ես ու տատիկս։ Հայրիկս գնացել էր ծառայության։ Լսեցինք պայթյուններ... Արթնացրինք երեխաներին ու գյուղից դուրս եկանք։ Ես վախից լացում էի։ Գյուղից դուրս գալիս մտածեցի՝ գուցե էլ չեմ վերադառնա մեր գյուղը, մեր դպրոցը, իսկ այնտեղ կային շատ թանկ հիշողություններ։ Շուրջբոլորս տեսա, որ շատերն են արտասվում: Մենք գնացինք հորաքրոջս տուն՝ Հովտաշեն։ Այնտեղ մնացինք երեք օր։ Հետո գնացինք Հայաստան՝ Աբովյանի շրջան, Կապուտան։ Հայրիկս ու հորեղբայրներս գտնվում էին կռվի դաշտում։ Որքա~ն շատ էի կարոտում նրանց: Հոկտեմբերի 31-ի գիշերը եղավ ամենավատը, հայտնեցին, որ մեծ հորեղբայրս զոհվել է։ Նա հրաշալի անձնավորություն էր... Հետո լսեցինք, որ հողեր են հանձնում, մեր գյուղն էլ էր մնում թշնամուն։ Հայրիկս ստիպված եղավ Մարտակետ քաղաքում փնտրել վարձով տուն...
Բայց անպատիժ մնաց մեր թշնամին այնպես, ինչպես 1915 թվականին: Սպանվեց մեկուկես միլիոն հայ, այդ ժամանակ էլ կույր ձևացավ աշխարհը, չընդունվեց Հայոց ցեղասպանությունը։ Իսկ այս պատերազմում զոհվեցին մեր 18-ից 20 տարեկան զինվորները, մեր կամավորականները... Արդյունքում՝ հանձնեցին բերդաքաղաք Շուշին, մեր գյուղերը...
Այդքանից հետո ես հավատում եմ, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, մենք կրկին ապրելու ենք ազատ, անկախ Արցախում»։
Նատաշա Պողոսյան
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է
Վերջին օրերին Լոս Անջելեսում էր գտնվում ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Լիլիթ Մակունցը
Ուզում եմ Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրը «Եռաբլուրի» կամարի տակ տեսնել բոլոր այն մարդկանց, ովքեր հավատում են ինձ․ Վարդան Ղուկասյան