- 2024-04-22 07:41:00Սասունը կրկին ապացուցեց, որ իրական երկրապահների թշնամին է
- 2024-04-20 01:22:00Շաբլոնից դուրս. Վիկտոր Մարտիրոսյանին նվիրված հուշ-երեկոն աննախադեպ էր
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Հայրենի գյուղ կորցրած, իմ դասղեկական 11-րդ ա դասարան տեղափոխված Լուսինե Հայրապետյանի արձակ թե չափածո տողերում կարոտ ու անհանգիստ ապրումներ կան։
«Ես ծնվել և մեծացել եմ Նոր Մարաղայում: Սովորել եմ իմ հարազատ գյուղի դպրոցում: 2020-ի սեպտեմբերի 27-ին, երբ անօրեն թշնամին հարձակվեց, մենք թողեցինք մեր հարազատ տունը և ապաստան գտանք Հայաստանում: Ամենևին չէի պատկերացնում, որ վերջին անգամ եմ տեսնում իմ գյուղը: Այն ժամանակ ծանր ապրումների մեջ էի, մտածում էի զինվորների, իմ եղբայրների մասին, ովքեր գտնվում էին առաջնագծում: Ամեն բացվող առավոտ աղոթում էի, խնդրում Աստծուն, որ ավարտվի պատերազմը, որ այլևս չլսենք զոհվածների մասին: Պատերազմն ավարտվեց, այն շատ մարդկանց հոգում մեծ վիշտ թողեց: Այս օրերին առավել շատ եմ կարոտում մեր տունը: Պահ է լինում, որ ժամերով մտածում եմ իմ հարազատ գյուղի մասին, հույս փայփայում, որ կվերադառնամ մեր տուն, բայց, ավա~ղ, այդպես էլ կմնամ կարոտով, երբ արյունով վերցված հողերը հանձնվեց մեկ ստորագրությամբ: Իսկապես, յուրաքանչյուր գնացքի հարկավոր է կանգառ: Յուրաքանչյուր մարդու հարկավոր է տուն: Ապրել օտար տան մեջ և զգալ հարազատ տան կարոտը, դա աշխարհի ամենավատ բանն է: Աշխարհում շատ ճանապարհներ կան, բայց ամենալավ ճանապարհը հարազատ տուն տանող ճանապարհն է:
Ա՜խ, երբ պիտի իմ գյուղը գնամ, Կարոտս առնեմ ու այնտեղ մնամ, Տեսնեմ իմ գյուղը հայերով լցված, Կարոտս առնեմ ու հավերժ մնամ: Տեսնեմ մեր գյուղի հուշարձանները, Կարոտով մեզ սպասող հուշաղբյուրները, Սուրբ հարազատների գերեզմանները, Կարոտս առնեմ ու հավերժ մնամ: Իմ ծննդավայրն է, պիտի որ գնամ, Տեսնեմ Խաչենը ու նոր հիանամ: Տեսնեմ իմ տունը ու անհոգ մնամ, Կարոտս առնեմ ու հավերժ մնամ»:
Նատաշա Պողոսյան
Սասունը կրկին ապացուցեց, որ իրական երկրապահների թշնամին է
Շաբլոնից դուրս. Վիկտոր Մարտիրոսյանին նվիրված հուշ-երեկոն աննախադեպ էր
ՔՊ-ական կարկառունն ուրացել է Հայոց ցեղասպանությունը .ի՞նչ ազգության է պատկանում Անդրանիկ Քոչարյանը
ՏԽՈՒՐ Է։ ՏԽՈՒՐ Է, ԵՎ ՉՀՈՒՍԱԴՐՈՂ
ԱՄՆ-ում «Իմ քայլ»-ի գանձապահը First Channel America-ի գործադիր տնօրեն
Ծիծաղելի է, երբ փորձում են հերքել անհերքելին
Սասուն Միքայելյանին Նիկոլ Փաշինյանը վախեցրե՞լ է, թե՞ նա է հոժարակամորեն ուրացել
Հայոց հաղթական ոգու վերածնունդն այլընտրանք չունի
ՔՐԻՍՏՈՍԻ ՀՐԱՇԱԼԻ ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԸ՝ ԴԷՊԻ ԱՌԱՒԵԼ ԿԵԱՆՔԻ ՀՐԱՒԷՐՆ Է
Նիկոլ Փաշինյանն արդարանալու նոր ձև է գտել
Արշակ Կարապետյանը դիմում է բոլոր հայրենասերին միանալ ապրիլի 5-ին կայանալիք հիմնադիր համագումարին։
Վալերի Բրյուսովի անվան պետական համալսարանը նոր ռեկտոր ունի
ՔՊ-ին մնում է ապավինել ոստիկանական մահակին. ռեսուրսների լուրջ սով է
Իրավապահները խուզարկում են Ժիրայր Սեֆիլյանի ու ԱԺԲ մյուս անդամների բնակարանները
«Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է