USArmenianews.com
Լրատվական կայք՝ Լոս Անջելեսից
Հինգշաբթի, 25 2024թ.
Լոս Անջելես
: :
Երևան
: :
Գլխավոր|Քաղաքականություն|Պաշտոնական լրահոս|Հասարակություն|Սփյուռք|Մամուլի տեսություն|Մանկավարժի անկյուն|ՀՀ Ոստիկանական Համակարգի Իրական Դեմքը |Սոցցանց|Հարցազրույց|Տեսանյութ|Շոուբիզնես|Մշակույթ|Ուտելիք-Մուտելիք|Սպորտ|Առողջապահություն|Ժամանց|Հաճելի Երաժշտություն|am|am|am
Facebook twitter Youtube
Search
am en
Արխիվ
Օրվա Լուսանկար
Նատաշա Պողոսյանը թոռնիկի ու դստեր հետ վերադառնում են Արցախ
2020-11-23 22:18:00
Տպել Տպել

Նոյեմբերի 24։

Թոռնիկիս ու դստերս հետ վերադառնում եմ Արցախ` մի նոր լուսաբաց դիմավորելու Մարտակերտում մեր տարհանվելուց հետո 60_րդ օրը։
Չգիտեմ ում ենք մեղադրելու, թե ինչու է մեր տունդարձի ճանապարհը վերահսկվում, որ անվտանգ տեղ հասնենք։ Չգիտեմ ո՛ր մեկի դեմ պիտի ըմբոստանանք, որ մեզ զրկեցին մեր օջախներում հանգիստ ապրելուց, երբ մեզանից ոչ հեռու թշնամու գարշահոտ շնչառությունը պիտի զգանք։
Ու՞մ դեմ պիտի մեր ըմբոստ ոգին ժայթքի, որ այլևս չենք տեսնելու շրջանավարտների, ովքեր անմահացան կամ անհայտության մեջ մնացին` թողնելով անդարձ հուշեր դպրոցական տարիներից։
Մարտակերտից Ստեփանակերտ տանող ճանապարհը, որ ամբողջ կյանքում մեզ ուղեկցել է, կորցրինք հարակից գյուղերով։ Մարդիկ տուն_տեղ կորցրին, դպրոցս դարձավ կացարան անտուն բնակչության համար, չգիտեի, որ նորից ժամանակներ կգային, որ հայը անտունիներ պիտի երգեր...
Ու՞մ դեմ ծառս լինենք, որ երգի այդ տեսակը պանդուխտ հայն է երգել դեռևս միջնադարում։
Թոռնիկս շատերի նման կորցրեց հայրական գյուղ տանող ճանապարհը, դպրոցներ կորցրին մեր երեխաները, աշխատանքից զրկվեցին նրանց ծնողները...Ո՞վ պիտի պատասխան տա այսպիսի նվաստացուցիչ կյանքի համար։
Իմացա, որ մեր քաշած տառապանքի հատուցումը այն վերևներին տրվող ամենամսյա պարգևավճարների կողքին կոպեկներ կարժենան...
Չգիտեմ ում ասել, որ ամոթ է նույնիսկ այդ մասին խոսելը, այն չստանալը շատ ավելի պատվաբեր կլինի մեզ համար։
Ես գիտեմ, որ հայը նորից արարելու է, շտկելու է կոտրած մեջքը, բայց հավատ կունենա՞նք հայրենիքի սիրո մասին կեղծ բարբառող փողկապավորների հանդեպ...
Արդյո՞ք մի օր էլ այս մի կտոր կապույտ երկինքը չեն վերցնի մեզանից` առանց մեր կարծիքը հարցնելու։ Նրանք սպանեցին հավատս, չգիտեմ ինչպես պիտի նայեմ աշակերտներիս աչքերին, երբ մեր տված արդարության ու ազնվության դասերը գլխիվայր շրջել են։
Տեղեկացա, որ Մարտակերտում կապի միջոցները չեն գործում, երևի համացանցի անհասանելիություն կլինի, գուցե ժամանակավոր կդադարեն իմ ամենօրյա գրառումները, բայց հուսով եմ` ավարտին կհասցնեմ իմ օրագրի չորրորդ մասը, որի վերջաբանը` մեր ապրած պատերազմական օրերով ու նվաստացուցիչ պարտությամբ, մի նոր վերնագիր կունենա` ՑԱՍՈԻՄ։
Նատաշա Պողոսյան

Այս նյութը դիտել են - 944 անգամ
Թողնել մեկնաբանություն
Բոլորը ›››
Facebook