- 2024-04-22 07:41:00Սասունը կրկին ապացուցեց, որ իրական երկրապահների թշնամին է
- 2024-04-20 01:22:00Շաբլոնից դուրս. Վիկտոր Մարտիրոսյանին նվիրված հուշ-երեկոն աննախադեպ էր
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Հոկտեմբերի 24։
Ծանր գիշեր էր։ Մտասևեռված էինք ապրելու և չապրելու սահմանագծին դեռ հոկտեմբերի 23_ի երեկոյան։ Նման դեպքում քարանում եմ, սեղմվում պատին, շնչասպառ սպասում...Բայց ինչի՞ն...Նորից շնչելու հնարավորությա՞նը, թե կյանքի հատման վերջնագծին...
Սովորությանս համաձայն` կանգնած եմ տանում հրետակոծության այն ահռելի տարափը, որ գալիս է ոչնչացնելու խաղաղ բնակիչներիս, ավերածություններ սփռելու շուրջբոլորը...
Աթոռ մոտեցրին, առաջարկեցին նստել։ Այս անգամ նստեցի` կարծես պատրաստ կանգնեցնելու շունչս, որ լսեմ վերջին զարկը սրտիս։ Ու հանկարծ երկիրն ավերող այն ահռելի թնդյուններին դիմադարձ հնչում է աղոթքը` Աստծոն ուղղված։ Բայց մի՞թե աղոթք էր այն...«Ի խորոց սրտի` խոսք ընդ Աստծո», որ հնչեցնում էր ՆԱ շատ բարձրաձայն։
Բոլորիս լռության ձայնն էր լսելի և արձագանքը մեր սրտերի, որոնց շունչ էր տալիս Աստծո խոսքը... Չգիտեմ` որքան տևեց, բայց զգացինք, որ Աստված մեզ հետ է, և բոլորիս հոգում ՆՐԱՆ ուղղված այն «ցավդ տանեմն» էր, որ հնչեց կողքից...
Այս անգամ մենք նորից փրկված էինք, բայց հրետակոծության սարսափելի հետքերը շուտով տեսանելի դարձան մեզանից ոչ շատ հեռու...Կատաղած գազանը նորից իր սև գործն էր կատարել։
Իսկ ՆԱ, ում չգիտեմ Աստվածաբա՞ն կոչեմ, թե Աստծո մարդ, վաղուց դարձել է բոլորիս համար մարդասիրության ու ազնվության բացառիկ օրինակ, ու ես համոզված եմ, որ հենց Անաստաս Պողոսյանի նման անբիծ կերպարների մասին է ձևավորվել հայտնի խոսքը, թե բարությունը կփրկի աշխարհը, ով իր իսկ տեսանելիությամբ մի օր կդառնա իմ օրագրի գրքային կերպարներից մեկը` պատերազմական օրերի հիշողություններով։
Նատաշա Պողոսյան
Սասունը կրկին ապացուցեց, որ իրական երկրապահների թշնամին է
Շաբլոնից դուրս. Վիկտոր Մարտիրոսյանին նվիրված հուշ-երեկոն աննախադեպ էր
ՔՊ-ական կարկառունն ուրացել է Հայոց ցեղասպանությունը .ի՞նչ ազգության է պատկանում Անդրանիկ Քոչարյանը
ՏԽՈՒՐ Է։ ՏԽՈՒՐ Է, ԵՎ ՉՀՈՒՍԱԴՐՈՂ
ԱՄՆ-ում «Իմ քայլ»-ի գանձապահը First Channel America-ի գործադիր տնօրեն
Ծիծաղելի է, երբ փորձում են հերքել անհերքելին
Սասուն Միքայելյանին Նիկոլ Փաշինյանը վախեցրե՞լ է, թե՞ նա է հոժարակամորեն ուրացել
Հայոց հաղթական ոգու վերածնունդն այլընտրանք չունի
ՔՐԻՍՏՈՍԻ ՀՐԱՇԱԼԻ ՅԱՐՈՒԹԻՒՆԸ՝ ԴԷՊԻ ԱՌԱՒԵԼ ԿԵԱՆՔԻ ՀՐԱՒԷՐՆ Է
Նիկոլ Փաշինյանն արդարանալու նոր ձև է գտել
Արշակ Կարապետյանը դիմում է բոլոր հայրենասերին միանալ ապրիլի 5-ին կայանալիք հիմնադիր համագումարին։
Վալերի Բրյուսովի անվան պետական համալսարանը նոր ռեկտոր ունի
ՔՊ-ին մնում է ապավինել ոստիկանական մահակին. ռեսուրսների լուրջ սով է
Իրավապահները խուզարկում են Ժիրայր Սեֆիլյանի ու ԱԺԲ մյուս անդամների բնակարանները
«Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է