- 2024-03-28 07:00:00 «Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Իջևանում ծավալված դրամատիկ իրադարձություններն առաջ են բերել բազմաթիվ հարցեր, որ շոշափում են ոչ միայն սոցիալ-տնտեսական հարթության գերխնդիրներ, այլև զերծ չեն քաղաքական շերտերից, ու մինչ ուժայինները փորձում են իրավիճակը պահել վերահսկողության տակ, հնարավորինս արագորեն մարել բորբոքը, մյուսները փորձում են հասկանալ կատարվածի պատճառները:
Իրականում, սակայն, տեղի ունեցածը լիովին տեղավորվում է այն տրամաբանության մեջ, որն իր հետ բերեց Նիկոլ Փաշինյանը հեղափոխությամբ:
Ո՞րն է այդ տրամաբանության էությունը:
Այն հետևյալն է. անկախ քո ունեցած պահանջների օրինականության աստիճանից իշխանությունները պարտավոր են բավարարել քո պահանջմունքները:
Ասում են՝ ցուցարարների պահանջն՝ իրավունք ստանալու շարունակելու անտառահատումը, բնության հաշվին յոլլա գնալու, հակաօրինական է, հետևաբար՝ օրինական է նաև նրանց նկատմամբ ոստիկանության կիրառած ուժը:
Ենթադրենք՝ նման պնդում կատարողնեը ճիշտ են: Այդ դեպքում հարց է առաջանում՝ իսկ մոտ մեկ տարի առաջ տեղի ունեցածի վերաբերյալ օրենքի տառի «ստրուկներն» ի՞նչ կարծիք ունեն, Երևանի փողոցները բազմահազար ցուցարարներով լցնելով՝ օրինական իշխանություններին փաստի առաջ կանգնեցնելը որքանո՞վ էր տեղավորվում օրենքի սահմանում:
Նույն բանն է. այն ժամանակ Փաշինյանն էր քաղաքական բնույթի հակաօրինական պահանջներ դնում, Սերժից պահանջում մերժվել, այսօր էլ անտառներն ապօրինաբար հատողներն են հավաքվել ու կենցաղային բնույթի հակաօրինական պահանջներ դնում Փաշինյանի իշխանության առաջ՝ կոչ անելով թույլ տալ իրենց ապրել:
Իսկ տարբերությունն էլ այն է, որ մեկ տարի առաջ նախորդ իշխանությունները հրաժարվել էին ուժ կիրառել Փաշինյանի ու մեքենաների անիվների տակ փռել սիրող թրաշամանուկների դեմ, իսկ այսօր Փաշինյանը չի վարանում ուժ բանեցնել ու կարգի հրավիրել այն ցուցարարներին, ի դեպ, ովքեր բնավ լավ կյանքից չէ, որ դուրս են եկել ու փողոց են փակում. նրանք «թունելի հետևում լույս չեն տեսնում»:
Այսինքն՝ Փաշինյանը Հայաստանում ձևավորել է մի ավանդույթ, որը հետզհետե դուրս է գալիս ու աշխատելու է իր իսկ դեմ, և նա բարոյական իրավունք չի ունենալու այդ ամենին համոզիչ կերպով հակազդելու:
Այսպիսին են փողոցով իշխանություն վերցնելու հետևանքները:
Մյուս կողմից, իհարկե, բոլորի համար էլ պարզ է, որ Իջևանի ցուցարարներին մասսայաբար բերդերը լցնելով կամ Օսիպյանին ու վանեցյանին «խոդի տալով» հարց չես լուծի, ու պրոցեսները կարող են ձնագնդիի էֆեկտ ունենալ՝ հաշվի առնելով հատկապես էյֆորիկ տրամադրությունների անկումն ու Փաշինյանի համար դրանից բխող նոր իրողությունները:
Ուստի՝ պետությունն առաջին հերթին պետք է դրսևորի սոցիալական բարձր պատասխանատվություն ու բողոքավորներին ապացուցի, որ ծառ կտրելով փող աշխատելուն մարդիկ իսկապես այլընտրանք ունեն: Ասել է թե՝ պետք է անհապաղ կերպով լուծվեն մարդկանց սոցիալական խնդիրներն ու տրվեն երկարաժամկետ երաշխիքներ:
Այսրոպեական լուծումներն, ինչպիսիք հուլիսի 18-ի Կառավարության նիստում առաջարկել էր ասենք Տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների նախարար Սուրեն Պապիկյանը (իբր պատրաստ են ժամանակավոր աշխատանք տրամադրել ցուցարաներին՝ օրական 8000-15000 դրամ վարձատրությամբ), չեն կարող հարցի լուծում դառնալ:
Հարցը հետևյալն է՝ եթե մարդկանց արգելում են փայտի հաշվին տուն պահել, ապա ի՞նչ է դրա դիմաց առաջարկում Փաշինյանի կառավարությունը երկարաժամկետ հեռանկարում, ունե՞ն տեսլական, թե ինչպես կարելի է լուծել դիցուք Տավուշի մարզի բնակչության խնդիրները:
Հարցի պատասխանն ավելի քան ակնհայտ է և այն, ցավոք, բացասական է: Իշխանությունները ոչ մի պլան էլ չունեն, ինչը, թերևս, տարօրինակ չէ՝ հաշվի առնելով Հայաստանի խայտառակ տնտեսական վիճակն ու Փաշինյանի՝ դրա վրա ամեն գնով աչք փակելու մոլությունը: Չէ՞ որ աղքատությունն, ըստ Փաշինյանի, օբյեկտիվ իրականություն չէ, այլ ընդամենը մարդկանց ուղեղներում ծվարած մի կպչուն միտք:
Խո՛րը շնչեք՝ կանցնի…
Իրավապահները խուզարկում են Ժիրայր Սեֆիլյանի ու ԱԺԲ մյուս անդամների բնակարանները
«Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է