USArmenianews.com
Լրատվական կայք՝ Լոս Անջելեսից
Հինգշաբթի, 28 2024թ.
Լոս Անջելես
: :
Երևան
: :
Գլխավոր|Քաղաքականություն|Պաշտոնական լրահոս|Հասարակություն|Սփյուռք|Մամուլի տեսություն|Մանկավարժի անկյուն|ՀՀ Ոստիկանական Համակարգի Իրական Դեմքը |Սոցցանց|Հարցազրույց|Տեսանյութ|Շոուբիզնես|Մշակույթ|Ուտելիք-Մուտելիք|Սպորտ|Առողջապահություն|Ժամանց|Հաճելի Երաժշտություն|am|am|am
Facebook twitter Youtube
Search
am en
Արխիվ
Օրվա Լուսանկար
Իմ զգոնությունն այլևս թույլ չի տա, որ ուրիշները վնասեն համեստությունս
2018-06-26 13:47:00
Տպել Տպել

Հարցը, թե համեստության մասին ինչ կարող եմ արտահայտել, հիշողությանս մեջ արթնացրին դեպքեր ու դեմքեր, և առանցքում երևացի ես իմ անցած օրերում, որտեղ համեստության քողով էի պատված: Մեր օրերում ափսոսանք չունեմ այն «կորցրած» համեստության համար, որ անցած օրերում երբեմն իր «ներկայությամբ» առիթ է տվել ինձ ամաչելու կամ նվաստացած զգալու...
Իմ դպրոցական և ուսանողության տարիներին չափազանց համեստ էի, երբեմն կանգնած ծովի հետ էի համեմատվում: Կյանքի դժվարություններին առնչվեցի, առերեսվեցի անարդարությունների, իմ արդար իրավունքների համար գիտակցորեն գնացի դեպի լույսը՝ համոզված, որ վեհության պատվանդանին գտնվող իմ համեստությունը կոխկռտվում է, երբ լռում եմ ես: Տարիների իմ պայքարը հաջողությամբ ամրակայվեց, իմ ճանապարհից վերացրի մացառները, ձայնս հասանելի դարձրի ամենուր՝ հասկանալով, որ իմ ներսում համեստությունն է ըմբոստացել նրանց դեմ, ովքեր այդ համեստությունը ոտնահարել են:
Երբ հոգիս խաղաղ է, ես համեստության տիպար եմ, երբ ալեկոծվում է այն, ուրեմն իմ համեստությունը շահարկել են, ու այս կյանքում ձգտել եմ միշտ այն կշեռքի երկու նժարի վրա հավասարազոր դիրքում պահել համեստությանս երկու թևերը, որոնք դարձան ինձ համար ապրելու իմաստ, ընտրած ճանապարհ, մի ճշմարիտ ուղի, որով անցնում եմ այսօր էլ՝ առանց կորցնելու համեստությանս հետ քայլող իմ կերպարը:
Այս պահին հարցնում եմ ինքս ինձ, թե որքանով էր տեղին իմ համեստությունը, երբ դպրոցական նստարանին նստած համեստ ու գերազանց սովորող աշակերտուհուս դաս հարցրին, ցանկացա կանգնել, զգացի, որ չեմ կարողանում: Ինքնաբերաբար նստեցի՝ պատճառաբանելով, որ անպատրաստ եմ՝ չմատնելով իմ հետևում նստած թույլ կարողությունների տեր անկարգապահ աշակերտին, ով դպրոցական համազգեստիս գոտին աննկատ կապել էր նստարանից, որ չկարողանամ տեղից բարձրանալ:
Որքանո՞վ էր տեղին իմ համեստությունը, երբ բարձրագույնում սովորելիս քաղաքային գրադարանում դասական գրողներից մեկի մասին բավականին տեղեկություններ հավաքեցի, բայց իմ աշխատանքով հաջորդ օրը չկարողացա ներկայանալ, երբ կողքիս նստած իմ համակուրսեցուն դաս հարցրին, հանգիստ վերցրեց իմ տետրը, ամբիոնի մոտ կանգնեց ու երեսունհինգ րոպե կարդաց ամբողջ նյութը: Հետո ես ստիպված էի արդարանալ, թե ինչու չէի գրել հանձնարարվածը:
Ուզում եմ հասկանալ, թե ո՞րն է համեստության չափանիշը, այն, որ ոտնահարվում է իրավունքներդ ու լռու՞մ ես, թե՞ այն, որ ասում են՝ հանուն ընկերության կարելի է լռել: Երևի թե ամեն ոք յուրովի կարող է արտահայտվել, բայց հարցին ուզում եմ այսպես պատասխանել, որ այսօրվա իմ կերպարով, երբ ազատ եմ, իմ իրավունքներին տեր կանգնած, ապա իմ զգոնությունն այլևս թույլ չի տա, որ ուրիշները վնասեն իմ համեստությունը, ու ինձ լիարժեք եմ զգում, և այդ դեպքում չափանիշն ինձ համար դառնում է անձիս, համեստությանս հանդեպ տածած այն ակնածանքը, որ նկատում եմ շրջապատում:
Նատաշա Պողոսյան

Այս նյութը դիտել են - 5515 անգամ
Թողնել մեկնաբանություն
2024-03-05 01:16:00  «Փակ» հանդիպում
«Փակ» հանդիպում
Բոլորը ›››
Facebook