- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Հայաստանում ստեղծված իրավիճակն գրեթե աննախադեպ է՝ համենայն դեպս՝ վերջին տարիների կտրվածքով: Իշխող համակարգի ու, մասնավորապես, քաղաքական ուժի տեսանկյունից սա ուղղակի ֆորսմաժորային դրություն է, որին իշխանության մեջ շատերը պարզապես պատրաստ չէին:
Ակնհայտ է դարձել մեկ բան՝ իշխանություններն այլևս չեն կարող ընդառաջ չգնալ ժողովրդին՝ նորոգելու վաղուց փլուզված կամուրջը, որը երբեմնի կապող օղակն էր ժողովրդի ու իշխանության միջև:
Որոշ հանրապետականներ շարժումից միայն 8-9 օր հետո են կարծես գլխի ընկել, որ իրավիճակն իսկապես դուրս է եկել իշխանությունների վերահսկողությունից, ու երևի թե ելնելով հենց միայն սեփական շահերից՝ ոմանք նույնիսկ սոցիալական ցանցերում սկսել են «ստատուսներով» հանդես գալ՝ ուղղված անմիջապես Նիկոլ Փաշինյանին, թե՝ բա՛վ է, Նիկո՛լ,Նիկո՛լ, սթափվի՛ր, Նիկո՛լ, հասկացի՛ր,որ սահմանագիծը պետք չէ հատել և այլն: Ավելին՝ ապրիլի 21-ին հայ իրականության պայմաններում գրեթե աննախադեպ բան է տեղի ունեցել: Նախագահը դուրս է եկել ցուցարարներին ընդառաջ, հենց բոլորի առաջ երկխոսության բռնվել Փաշինյանի հետ՝ կոչ անելով նրան չարհամարհել իշխանությունների՝ երկխոսության գնալու կոչը:
Ինչ խոսք՝ իշխանությունների կամ դրանց մոտ կանգնած շրջանակների ցանկությունը՝ երկխոսություն սկսելու Նիկոլ Փաշինյանի հետ, միանգամայն հասկանալի է նրանց իսկ տեսանկյունից: Քչերն էին ի սկզբանե հավատում Փաշինյանի նախաձեռնության հաջողությանը: Ավելին՝ ակնհայտ է, որ մի շարք հանրապետականների՝ Փաշինյանին ուղղված հորդորներն այս պարագայում բխում են ոչ թե ժողովրդին ընդառաջ գնալու բարի ցանկությունից, այլ ընդամենն ինքնապահպանման բնազդից,ու խնդիրն այստեղ փափուկ բազկաթոռների պահպանման, բայց ոչ երբեք երկրում իրական բարեփոխումներ իրականացնելու ձգտման մեջ է:
Սակայն արդյոք այսօր խնդիրն ընդամենը Փաշինյան-իշխանություններ երկխոսության մե՞ջ է կայանում: Արդյոք խնդիրն ավելի խորքայի՞ն չէ, քան միգուցե իշխանություններին թվում է:
Վերջիվերջո Փաշինյանը կարող է թեկուզ հենց այսօր հայտարարել ակցիաների դադարեցման մասին ու իր շուրջ համախմբվածներին տուն ուղարկել: Սակայն արդյոք դրանով հարցը կարելի կլինի՞ լուծված համարել, իսկ հասարակության պահանջներն էլ՝ կատարված:
Ակնհայտ է, որ ոչ, քանի որ հասարակության բողոքի պատճառները շատ ավելի խորքային են, քան ընդամենն իշխանափոխության պահանջը: Ժողովուրդն այսօր ընդամենը մեկ բան է պահանջում՝ ապրել օրենքի տառին ու ոգուն համապատասխանող իրավական պետությունում: Այստեղ ընդամենը հացի խնդիր չէ, չէ՞ որ նույն փաշինյանական զանգվածներին այսօր հեռակա կարգով միացել են նաև Սփյուռքի մեր հայրենակիցները, որոնց կյանքի պայմանները բնավ պայմանավորված չեն ասենք Հայաստանի սոցիալ-տնտեսական վիճակով, ու որոնք չունեն հացի խնդիր:
Հայությունը՝ թե՛ դրսում ու թե՛ ներսում մեկ բան է ցանկանում՝ իրավական Հայաստան,ուր իրավապահ մարմինները՝ նույն Արդարադատության համակարգն ու շատերի կողմից գազանաբարո ընկալվող ոստիկանությունը կլինեն ոչ թե «կռիշավոր» օրինազանցների թաքուն հովանավորներ, այլ առաջին հերթին օրենքի երաշխավորներ՝ կատարելու ոչ թե քաղաքական պատվեր, այլ ամենօրյա աշխատանքով կյանքի կոչելու օրենքը:
Անկասկած է, որ իշխանություն-ժողովուրդ քակտված կապը այդպիսին է նախևառաջ օրենքի անգործության հետևանքով, ու եթե իսկապես խնդիր կա կապող կամուրջները պահպանելու, ապա առաջին հերթին մարդկային դեմք պետք է հաղորդել հենց այն իրավապահ մարմիններին, որոնք ամենից հաճախ են առնչվում ժողովրդի հետ, որոնք առաջին օղակն են ներկայացնում իշխանություն-ժողովուրդ շփումներում:
Իսկ ժողովրդի իրական սոցիալ-տնտեսական վիճակի մասին պատկերացում կազմելու համար սոցիալական ցանցերը սեփական «ստատուսներով» հեղեղած նույն հանրապետականներից շատ բան չի պահանջվում: Հարկավոր է ընդամենը մի քանի օր տեղերով փոխվել ժողովրդի հետ ու փորձել գոնե մի քանի օր կամ նույնիսկ մի քանի ժամ ապրել այն չարքաշ կենցաղով, որին մատնված է Հայաստանի հասարակության գերակշիռ մեծամասնությունը սեփական երկրում: Տեսնես քանի՞ օր կամ ժամ այդպես կդիմանան…
Իշխանությունների՝ այս իրավիճակից ելքը միայն մեկն է՝ վերջապես դադարել անհամոզիչ իմիտացիան ու խնդիրներին փորձել նայել ուղիղ հայացքով: Ժողովրդի համբերությունն առաձգական չէ, ու մի օր հասարակությունը կարող է իսկապես պայթել:
Գայանե Մանուկյան
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է
Վերջին օրերին Լոս Անջելեսում էր գտնվում ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Լիլիթ Մակունցը
Ուզում եմ Վազգեն Սարգսյանի ծննդյան օրը «Եռաբլուրի» կամարի տակ տեսնել բոլոր այն մարդկանց, ովքեր հավատում են ինձ․ Վարդան Ղուկասյան