- 2024-03-28 07:00:00 «Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
- 2024-03-27 16:40:00Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
- 2024-03-27 10:22:00Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
- 2024-03-24 12:51:00Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
- 2024-03-22 12:03:00Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
- 2024-03-09 12:01:00Մարգարիտա Խլղաթյանի ամենամեծ առավելությունը նախևառաջ նրա մարդկային տեսակն է
- 2024-02-29 14:57:00«Վանոյի Արտակի»՝ Արտակ Գալստյանի որդին Վրաստանից հանձնվել է Հայաստանին․ ավելի քան 1 մլդ դրամի թմրամիջոցների վաճառք
- 2022-01-23 00:07:00Նարեկ Մալյանի կինն՝ ընդդեմ ամուսնու. սկանդալային ցուցմունք՝ Քննչական կոմիտեում
Պայմանավորված մի շարք օբյեկտիվ ու սուբյեկտիվ պատճառներով՝ Հայաստանում գործող կրթօջախների մի զգալի մասը մինչև հիմա շարունակում է անմխիթար վիճակում գտնվել: Խնդիրը, որ ի հայտ է եկել՝ 90-ականներից սկսած, ցայսօր էլ շարունակում է իրեն զգացնել տալ, քանի որ պետական միջոցներն, ըստ էության, չեն բավարարում՝ խնդիրը հիմնավորապես լուծելու, ցավոտ հարցը մեկընդմիշտ փակելու. թե՛ մարզերում, թե՛ քաղաքամայր Երևանում շատ երեխաներ կրթություն են ստանում այնպիսի պայմաններում, որոնք կարող են բնորոշ լինել թերևս երրորդ աշխարհի երկրներին միայն՝ հայ հասարակության ու պետության համար դրանից բխող բոլոր բացասական հետևանքներով:
Մինչև վերջերս Միսակ Մեծարենցի անվան Երևանի N146 հիմնական դպրոցը նույնպես նման անմխիթար պայմաններում էր գտնվում. մոտ 50 տարեկան կրթօջախը վաղուց էր կարիք զգում հիմնանորոգման ու բարեկարգման, տեխնիկական համալրման, ինչը թույլ կտար նոր մակարդակի բարձրացնել կրթության որակն ու ապահովել հասատատ արդյունք, բայց քանի որ պետության կողմից դպրոցի շենքը ճանաչվել էր որպես սեյսմակայուն, այն այդպես էլ պետական ծրագրերում ընդգրկվելու հնարավորություն չէր ստացել, և սա՝ այն դեպքում, երբ հատկապես ձմռանը պայմաններն ուղղակի անտանելի էին դառնում. hատակը փտել էր, պատուհաններն ու դռները հին էին կամ առհասարակ բացակայում էին, պատերը քանդված էին, սանհանգույցը՝ խայտառակ վիճակում, իսկ սպորտդահլիճն էլ՝ մարզումների համար ոչ պիտանի:
Բարերար Արտյոմ Հարությունովի ու նրա հարազատների, ընկերների շնորհիվ այն, ինչ թվում էր անհնարին, այսօր արդեն իրականության է վերածվել. դպրոցը, որի սաներն են եղել նաև Հարությունովի չորս մորաքույրներն, այսօր Երևանի ամենաբարեկարգ ու օրինակելի կրթօջախներից մեկն է դարձել՝ նոր ուսումնական տարում իր բարեկարգ հարկի տակ ընդունելով հարյուրավոր աշակերտների: Տառացիորեն ընդամենը մի քանի շաբաթվա ընթացքում բարերարի ջանքերով, որ, ի դեպ, դպրոցի անմխիթար վիճակի մասին տեղեկացել էր 44-օրյա պատերազմում զոհվածներին նվիրված հուշաքարի բացման առիթով հրավիրված միջոցառմանը, կրթօջախն անճանաչելիորեն փոխվել է, բարեկարգվել: Հին դռները փոխարինվել են նորերով, հարդարվել են պատերը, նորոգվել հատակները, սանհանգույցները վերանորոգվել են բարձր չափանիշներով, խաղահրապարակներն ու սպորտդահլիճները հիմնանորոգվել ու բարեկարգվել են, ինչպես նաև մասնակի վերանորոգվել է դպրոցի տանիքը, բակն՝ ամբողջությամբ ասֆալտապատվել:
Հարկ է նաև ընդգծել այն ուրախալի փաստը,որ կրկին շնորհիվ Արտյոմ Հարությունովի, 2021-ից սկսած՝ Միսակ Մեծարենցի անվան դպրոցն ունենալու է նաև Արմաթ լաբորատորիա՝ վերազինվելով ժամանակակից համակարգիչներով՝ ստեղծելու լավագույն պայմանները բարձր տեխնոլոգիաների ուսուցման համար. ուսուցանվելու է ռոբոտաշինություն, ԱԹՍ-ների գործարկում:
Իսկապես անգնահատելի է Արտյոմ Հարությունովի ներդրումը ու չափազանց էական՝ հատկապես հաշվի առնելով ներկա մարտահրավերները: Թերևս հենց այս հանգամանքը հաշվի առնելով է, որ նույն ԿԳՄՍ նախարարությունը բարերարին արժանացրել է շնորհակալագրի՝ ունեցած զգալի ավանդի և նշանակալի ներդրման համար:
Հիրավի որակյալ, 21-րդ դարին համապատասխանող կրթությունն է, որ այսօր ու վաղը դառնալու է Հայաստանի առաջընթացի ու անվտանգության երաշխիքն, իսկ առանց նորմալ պայմանների խոսել կրթության որակի ու մրցունակության բարձրացման մասին բացարձակ անտեղի է ու սին:
Գայանե Մանուկյան
«Կարգին Հայկոյի» «Նոր ուժը». շարքային մի բա՞ն, թե՞ նոր խոսք՝ քաղաքականության մեջ
Այսքանից հետո ինչպե՞ս պետք է որակել այս իշխանությունների պահվածքը, հայրենասիրակա՞ն…
Տեռո՞ր, թե՞ բեմադրություն
Ինչպե՞ս իշխանություններին հաջողվեց սիստեմատիկաբար զրոյացնել երբեմնի հզոր Սփյուռքի ազդեցությունը
Ժուռնալիստների միությունը երկակի ստանդարտներով է առաջնորդվում
ՔՊ-ական պատգամավորը պարծեցել է, թե Հայաստանն ընկալելի է դարձել թուրքերի համար
Երբ ենք պահանջատեր լինելու, երբ ենք հայրենատեր լինելու ու ցավելու մեր կորուստների համար, երբ ենք ապրելու` որպես գիտակից ազգ, ե՞րբ....
Հիմա ասում ենք` ափսո՜ս Արցախ, որ մնացիր շան բերանում, ապա կասենք` ափսո՜ս Տավուշ, Սևան, Սյունիք, որ ձեզ կորցրինք....
Թող Հայաստանը լինի բռնապետական երկիր, բայց՝ անվտանգ, քան ներկայացվի որպես իբր ժողովրդապետական, բայց մնա վտանգված ու «օդից կախված»
Վարչապետի չարագույժ խոստովանությունը. պատերազմն անխուսափելի է
«Կարգին Հայկոն» որոշել է կաշին փոխել ու դառնալ սև՞
Իշխանությունները հասկացել են Վարդան Օսկանյանի հեռահար նպատակներն ու անցել թշնամու կողմը
Հայ մանկավարժները սրիկանե՞ր են, թե՞ Ժաննա Անդրեասյանն է իրականությունը թաքցնում
Քաղաքապետարանն իր սև գործն արեց. գազելները հե՛տ բերեք
Նիկոլ Փաշինյանը հասկացել է, որ իրեն ոչ ոք չի հավատում
Զարեհ Սինանյանին հունից հանել է Արցախի դրոշը
Վերջերս վարձով տրվող բնակարանների վրա է ուշադրությունս
Փակվում է Երևանի պետական կոնսերվատորիան
Ովքե՞ր խեղդեցին Վազգենի ցանած սերմերը
Վազգենի 65-ամյակին
Սասուն Միքայելյանը զրոյացրել է իր հանրային իմիջը
«Փակ» հանդիպում
Էդմոն Մարուքյանի ոդիսականն ավարտված է
Վերջին օրերին Լոս Անջելեսում էր գտնվում ԱՄՆ-ում ՀՀ դեսպան Լիլիթ Մակունցը