Բարձր տպավորություն ասմունքի համահայկական փառատոնից
2017-08-04 11:50:00
2017-08-04 11:50:00
Արցախի պատմական Շուշի քաղաքում կայացած ասմունքի համահայկական 6-րդ փառատոնին մասնակցած Անի Մկրտչյանն իր մայրիկի հետ այցելեց ինձ:
8-րդ դասարան փոխադրված իմ աշակերտուհին կիսվում է արձակուրդում գտնվող իր ուսուցչուհու հետ՝ ստացած տպավորություններով, որ շատ բարձր էր, ոգևորիչ: Տարիքային երկու խմբում նա փոքրերի մեջ էր, ով ասմունքելու համար նախատեսված բանաստեղծություններով պիտի հնչեցներ պատերազմ տեսած աշակերտուհու հուզումնալից խոսքը, բայց նաև փոքրիկ հայուհու իր տեսակով պիտի ազդարարեր, որ փառատոնի խորագիրը՝ «Մենք հպարտ ենք մեր լեռների պես», իմաստություն ունի իր մեջ, որ դարեր շարունակ ամուր է պահել մեր ոգին ու տանում է մեզ դեպի նոր գալիք:
Երեք ստեղծագործությունների ընտրությունը պատահական չէր՝ Պ. Սևակի «Ընկածները», Ս. Կապուտիկյանի «Պատերազմը» և Մ. Մարգարյանի «Այնքան լեռներ կան կուտակված»:
Նա հնարավորություն ստացավ ասմունքելու առաջին բանաստեղծությունը, որ օրեր առաջ դպրոցում արտասանելիս ներկա գտնվող զոհվածի այրին հուզված արտասվել էր ու չէր կարողացել մինչև վերջ լսել: Մեծագույն վիշտ կար այդտեղ, անցյալի հիշողություն, նահատակների հիշատակ, մարած կյանքեր...
Կռիվներում ընկան նրանք.
Ամեն մեկը՝ մի տան ճրագ,
Ամեն մեկը՝ մի մոր որդի,
Ամեն մեկը՝ մի աղջկա
Երազանքը անապական,
Կնոջ՝ սերը, հոր՝ ապագան…
Ամեն մեկը՝ անգիր մի վեպ,
Ամեն մեկը՝ անգին մի կյանք…
Նրանք ընկան կռիվներում,
Բայց ապրում է հոգին նրանց
Ապրողների հոգիներում.
Չի մեղմացել ցավը կրած, Ատելությունը փրփրած
Եվ հաղթության տենչը խորին՝
Ի գիտություն այն բոլորի,
Որ նայում են շիրմին նրանց
Միայն իբրև մի բլուրի,
Որ հարթվում է կամա~ց-կամա~ց:
Անմիտի պես մոռանալով,
Որ եթե չար թշնամու դեմ
Ապրողները իրենց ուժով
Ու զենքով են անպարտելի,
Ընկածները իրենց հուշով,
Վրեժով են սարսափելի…
Նա պատմում է, որ մասնակցում էին այդտեղ Արցախի տարբեր շրջաններից, Հայաստանից, Ջավախքից, Սփյուռքից...Եռօրյա այդ հանդիպումը մի նոր էջ բացեց նրա կյանքում, որ պիտի առանձնանար արձակուրդային իր հանգստյան օրերից: Մասնակիցները շրջել են Արցախի տեսարժան վայրերում, եղել Գանձասարում, Տիգրանակերտում, Ամարասում, այցելել են Շուշիի Մատենադարան, Սուրբ Ղազանչեցոց եկեղեցի, եղել են Ստեփանակերտում: «Մասնակցել եմ մի փառատոնի, որտեղ չեմ կարևորում այնքան հաղթանակը, որքան ստեղծված մթնոլորտը, նոր ընկերական միջավայրը, շփումն իմ հասակակիցների հետ...
Միջավայրը շատ գեղեցիկ էր, դուրեկան, անչափ տպավորված եմ, հանձնաժողովի անդամներն էլ մեզ հետ շատ բարեհամբույր էին: Երրորդ օրը, երբ իմացա, որ հաջորդ փուլ չեմ անցել, մի քիչ անտրամադիր էի, բայց հասկացա, որ պիտի նաև մի քիչ դերասանական շնորհ ունենալ, բեմական արվեստին տիրապետել, սակայն մխիթարում է ինձ այն փաստը, որ երբ ասմունքել էի, բազմաթիվ ծափահարողներ կային:Այս նյութը դիտել են - 7507 անգամ
Նաև հպարտության զգացում ունեմ, որ դպրոցում ինձ ընտրեցին՝ մասնակցելու այդ փառատոնին, որով շնորհակալություն եմ հայտնում իմ ուսուցչուհուն, նաև շնորհակալ եմ այդ միջոցառման բոլոր կազմակերպիչներին: Այդ փառատոնը ուսանելի էր, բարձր տրամադրություն ստեղծող, հիշողություններով հարուստ...Ես այն վայելեցի մեծագույն սիրով»:
Նրա անկեղծ զրույցում Շուշիի մշակույթի և երիտասարդության կենտրոնում տեղի ունեցած տոնական միջոցառումն էր, որտեղ ամփոփվեցին մրցույթի արդյունքները: Դեմքին հայտնված ժպիտը համեստորեն տեսանելի է դարձնում իմ աշակերտուհուն՝ իր ստացած հավաստագրով՝ որպես ասմունքի համահայկական 6-րդ փառատոնի ակտիվ մասնակից:
Նատաշա Պողոսյան