Ունեմ տղա երեխա եւ գնում եմ իմ երեխայի ու հայրենիքիս համար մարտի դաշտ . Անյուտա Հակոբյան
2020-07-17 16:18:00
2020-07-17 16:18:00
Բաց նամակ Աննա Հակոբյանին
Տիկին Աննա, հայրս՝ Սեմիկ Հակոբյանը, 1990 թվականին Մոսկվայից վերադարձավ Հայաստան, չնայած որ այնտեղ ուներ լավ աշխատանք եւ լավ գումարներ էր վաստակում: Վերադարձավ ոչ թե իր ընտանիքի (չորս երեխա եւ կին) կողքին մնալու համար, այլ՝ Արցախ մեկնելու, իր ծննդավայրը եւ երեք հարազատների շիրիմները պաշտպանելու՝ տատիկիս, եղբորս եւ քրոջս:Այս նյութը դիտել են - 7994 անգամ
Հիմա հայրս առողջական խնդիրներ ունի, տեսողությունն է ոչ բարվոք վիճակում։ Ի դեպ, թոշակի է անցել Ձեր ամուսնու իշխանության ժամանակ եւ ստանում է 37 հազար 500 դրամ, բայց դուք անգամ հաշվի չառաք պատերազմի մասնակից լինելու փաստը՝ բոլոր դեղերը եւ բուժումներն էլ վճարովի է ստանում:
Այժմ ե´ս եմ նրա գործը շարունակելու` մեկնելու եմ սահման պահելու, ունեմ մի տղա երեխա եւ գնում եմ իմ երեխայի ու հայրենիքիս համար մարտի դաշտ:
Ասածս հետեւյալն է. արդյոք պատրա՞ստ եք դուք էլ հագնել այն զինվորական հագուստը, որով հպարտ քայլում եւ լուսանկարվում էիք, թողեք ձեր երեխաներին, շքեղ կառավարական առանձնատունը, վարսահարդարներին ու ոճաբաններին եւ ինձ պես մեկնեք սահման` մեր տղաների հետ միասին կռիվ տալու թշնամու դեմ:
Մարտահրավերիս արձագանքելու եւ Ձեզնից պատասխան ստանալու համար 48 ժամը, ինձ թվում է՝ բավական է, չնայած որ արդեն գիտեմ պատասխանը:
Հա, ու մեկ էլ, հիշեք` իմ ազգը խաղաղություն չի մուրում, այլ պարտադրում է։
Անյուտա Հակոբյան